Logor u Astenu

Prvotno   je   služio   kao   kamp za   obuku   njemačkih   vojnika,   a   po završetku   Drugog   svjetskog   rata, radi    dobrog    položaja    i    izrađene infrastrukture,      poslužio      je      za tisuće    izbjeglica    koje    su    bježale pred   komunističkim   diktaturama. Tako    je    kroz    izbjeglički    logor    u Astenu   prošlo   i   mnogo   Hrvata   na nepovratan        put        u        druge europske,       ali       i       u       mnoge prekomorske zemlje.

Vlč. Vilim Cecelja

Nakon    liječenja    u    bolnici časnih   sestara   u   Krenglbachu   kod Welsa,   stavio   se   na   raspolaganje fra   Mirku   Čoviću   i   s   njim   obilazio izbjegličke      logore      po      Gornjoj Austriji    i    tu    okupljao    Hrvate    i pružao    svećeničku,    karitativnu    i drugu pomoć. Iz    kasnijih    godina    osobito je     brojim     vjernicima     ostalo     u sjećanju     njegovo     hodočašće     u Maria    Puchheim    i    u    marijansko svetište Pöstlingberg kod Linza.

Fra Pio Fržop

Kronika    austrijske    župe    u Astenu      spominje      kao      prvog hrvatskog   svećenika   franjevca   fra Pia   Fržopa.   Nije   se   u   Astenu   dugo zadržao,   nego   je   u   Italiji   nastavio studij,     ali     i     ondje     pomagao     u izbjegličkim      logorima      koji      su poslije rata bili puni Hrvata. Osim   pastoralno,   fra   Pio   je bio   poznat   i   po   izdavačkom   radu. U    Astenu    je    izdao    katekizam,    a kasnije     i     malo     poznato     djelo Tragedija    Hrvata     u    kojoj    opisuje događaje        s        kraja        drugog svjetskog rata. 

Zašto su nam potrebni sakramenti ?

Sakramenti su nam potrebni da bismo nadrasli maleni ljudski život i po Isusu postali kao Isus: djeca Božja u slobodi i slavi. U KRŠTENJU se ljudska djeca, koja su bila izgubljena, rađaju kao djeca Božja; u POTVRDI slabi ljudi postaju jaki; u ISPOVIJEDI krivci postaju pomireni; u EUHARISTIJI gladni postaju kruh za druge; ŽENIDBOM kao i SVEĆENIČKIM REĐENJEM pojednici postaju službenici ljubavi; BOLESNIČKIM POMAZANJEM bolesni i slabi dobivaju utjehu i snagu. Sakrament u svim sakramentima jest sam Isus. U njemu, iz izgubljenosti i traženja samih sebe, prerastamo u pravi život, koji nikada ne prestaje. (Katekizam za mlade, br. 173)

Krštenje

Prijava za sakrament krštenja Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   budu   krštena   na   hrvatskom   jeziku   i upisana   u   maticu   krštenih   naše   misije,   javljaju   se   dušebrižniku   otprilike mjesec   dana   prije   krštenja.   Kod   ugovaranja   termina,   dostavlja   se   i   nužna dokumentacija: • Rodni list djeteta - Geburtsurkunde • Podatci o krštenju i vjenčanju roditelja • Posvjedočenje za kuma/kumu Krštenja   se   uglavnom   slave   u   onim   crkvama   i   župama      u   kojima   se slavi   sv.   misa   na   hrvatskom   jeziku.   Sakrament   se   slavi   subotom   bez   sv. mise ili nedjeljom za vrijeme sv. mise.

Euharistija

Prijava za sakrament prve pričesti Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   prime   sakrament   prve   svete   pričesti u   našoj   misiji   i   na   hrvatskom   jeziku,   trebaju   prijaviti   svoju   djecu   u   mjesecu rujnu,   s   početkom   školske   i   vjeronaučne   godine.   Nakon   prijave   i   dostave potvrde   o   primljenom   krštenju   (ako   je   dijete   kršteno   izvan   naše   misije) počinje     priprava     za     sakrament,     koja     obuhvaća     redovito     pohađanje nedjeljne   sv.   mise   i   redovito   pohađanje   župnog   vjeronauka   za   vrijeme trajanja školske godine.

Ispovijed

Oni   koji   žele   pristupiti   sakramentu   sv.   pomirenja/ispovijedi,   mogu to    učiniti    prije    svake    svete    mise    ili    u    pastoralnom    centru    u    Linzu, Pillweinsstr. 11., tijekom uredovnog vremena ili po dogovoru. Svakog   prvog   petka   u   mjesecu   moguće   je   sudjelovati   u   pobožnosti prvih   petaka.   U   19.00   sati   je   sv.   misa,   a   prigoda   za   ispovijed   je   od   18.00 sati.    Pred    sve    velike    svetkovine    (Božić,    Uskrs,    Velika    Gospa)    postoji mogućnost    pristupa    sakramentu    svete    ispovijedi.    O    tome    dušebrižnik pravovremeno obavijesti vjernike.

Koji se sakramenti primaju samo jednom u životu?

Krštenje,   potvrda   i   sveti   red.   Ovi   sakramenti   kršćaninu   utiskuju   neizbrisiv   biljeg   (pečat).   Krštenje   i   potvrda   čine ga   jednom   zauvijek   djetetom   Božjim   i   sličnim   (suobličenim)   Kristu.   Svećeničko   ređenje   kršćanina   također   obilježava   do kraja života.

Potvrda

Prijava za sakrament potvrde Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   prime   sakrament   svete   potvrde   u   našoj   misiji   i   na hrvatskom   jeziku,   trebaju   prijaviti   svoju   djecu   u   mjesecu   rujnu,   s   početkom   školske   i vjeronaučne   godine.   Ako   je      je   dijete   kršteno   izvan   naše   misije,   s   vremenom   će   biti potrebno   dostaviti   potvrdu   o   primljenom   krštenju.   Nakon   prijave   počinje   priprava   za sakrament   koja   obuhvaća   redovito   pohađanje   nedjeljne   sv.   mise   i   redovito   pohađanje župnog vjeronauka za vrijeme trajanja školske godine. Slijedeće slavlje svete potvrde je 2021. godine.

Sveti red

Svećenik   je   onaj   koji   nastavlja   djelo   otkupljenja   na   zemlji.   Što   bi   nam koristila   kuća   puna   zlata,   kad   ne   bi   bilo   nikoga   tko   bi   nam   otvorio   vrata.   Svećenik je ekonom dobroga Boga, upravitelj njegovih dobara. Sv. Ivan Maria Vianney

Ženidba

Prijava za sakrament svete ženidbe Oni   koji   žele   sklopiti   sakrament   ženidbe   dužni   su   najprije   pohađati   tečaj priprave   za   kršćanski   brak.   Tečaj   se   u   našoj   misiji   održava   dvaput   godišnje:   u veljači   i   rujnu.   Prvi   razgovor   o   sakramentu   se   u   pravilu   događa   šest   mjeseci   prije slavlja    sakramenta.    Kod    odabira    termina    slavlja,    neka    se    što    je    moguće prikladnije   odabere   vrijeme   da   se   izbjegnu   nesporazumi   s   drugim   terminima   u misiji.   Otprilike   mjesec   dana   prije   sklapanja   kršćanskog   braka,   neka   se   zaručnici jave   dušebrižniku   radi   ispunjavanja   postupka   za   ženidbu   (Trauungsprotokoll). Pritom je potrebno priložiti sljedeće dokumente: • Vjenčani civilni list - Heiratsurkunde ( dovoljna je kopija) • Krsni list - Taufschein (original, ne smije biti stariji od 6 mjeseci) • Slobodni list - Ledigschein (original, ne smije biti stariji od 6 mj.) • Potvrda o Tečaju priprave za brak (ako je obavljen izvan misije) U    tjednu    prije    slavlja    sakramenta    ženidbe    neka    se    zaručnici    jave vjenčatelju radi upoznavanja s obredom slavlja sakramenta te svete Ispovijedi. Tečaj priprave za brak: Ponedjeljak, 23. 09. 2019. Utorak, 24. 09. 2019. Srijeda, 25. 09. 2019. Mjesto održavanja: vjeronaučna dvorana u Linzu, Pillweinstrasse 11 Početak i trajanje: od 19:00 do 20:15 sati Nije potrebna prethodna (online) prijava.

Bolesničko pomazanje

Prijava za sakrament bolesničkog pomazanja Oni   koji   žele   za   sebe   ili   za   svoje   bolesnike   te   starije   osobe   u   obitelji   ili rodbini   sakrament   bolesničkog   pomazanja,   mogu   se   telefonski   prijaviti   u   ured misije   (0732)   650   262   kao   i   prilikom   susreta   sa   dušebrižnikom   prije   ili   poslije svete   mise.   Jednako   tako   se   može   prijaviti   posjet   starijim   i   bolesnim   osobama   u staračkom domu ili bolnici.

VJERONAUK U MISIJI LINZ

Školska godina 2018./2019. S   početkom   školske   godine   počinje   i   vjeronaučna   godina zazivom   Duha   Svetoga   tijekom   nedjeljne   svete   mise.   Na   zamolbu   i traženje    roditelja    održava    se    vjeronaučna    priprava    za    slavlja sakramenta    prve    svete    pričesti    i    krizme,    ali    gdje    to    dopuštaju prilike organizira se vjeronauk i za ostale dobi. Linz Petkom u vjeronaučnoj dvorani u Misiji, Pillweinstr. 11 Prvopričesnici od 15.00 do 15.45 Krizmanici (1. grupa) od 16.00 do 16.35 Krizmanici (2. grupa) od 16.40 do 17.15 Krizmanici (3. grupa) od 17:20 do 17:55 Wels Utorkom u prostorijama Hrvatskog doma, Haidestrasse 41 Prvopričesnici od 17.30 do 18.05 Krizmanici (1. grupa) od 18.10 do 18.45 Krizmanici (2. grupa) od 18.50 do 19.25 Krizmanici (3. grupa) od 19:30 do 20:05 Vöcklabruck: Krizmanici - prije nedjeljne svete mise od 16:10 do 16:45

Molitva za djecu

O Bože, Stvoritelju i Uzdržavatelju svih ljudi, ti koji ljubiš nevinost i dobrotu, blagoslovi našu djecu, čiju ti čistoću, jednostavnost i dražest prikazujemo i preporučujemo. Uščuvaj u njima dobrotu, podaj im sreću brižljive roditeljske skrbi i požrtvovnosti. Pomozi im da rastu u vjeri i razboritosti, brani ih od svakoga zla duše i tijela. Dragi sveti Anto, zaštitiniče djece! Potkrijepi svojim zagovorom naše molbe te budi blizu nama i našoj djeci. Jačaj ih svojom zaštitom da u srcu sačuvaju nevinost koju su na svetom krštenju primili. Neka rastu i napreduju u strahu Božjem, da budu pravi kršćani u očima Isusovim i da budu pod zaštitom Blažene Djevice Marije i tvojim okriljem. Amen.

Korisno o ispovijedi

Kad    danas    netko    spomene    riječ    ispovijed,    mnogi    se    odmah    sjete    one    nelagodne    situacije    kad drugome   govoriš   o   sebi   ne   baš   lijepe   stvari,   stvari   za   koje   bi   radije   volio   da   ih   nitko   ne   sazna.   A   upravo   to   se događa   u   ispovjedaonici   kada   pokornik   govori   svećeniku   svoje   grijehe.   Napomenimo   da   je   ispovjedaonica možda    još    zadnje    mjesto    gdje    ljudi    svojevoljno    priznaju    svoje    pogreške    i    propuste!    Svećenik    je    samo posrednik, a pravi slušatelj je Bog. Ispovjediti se znači Bogu reći svoje grijehe i propuste i za to moliti oprost. Što najčešće mislimo prije ispovijedi? Bog   već   zna   što   sam   učinio .   Nije   baš   tako   da   će   biti   iznenađen   ili   šokiran.   Prema   tome,   u   povjerenju otvori   svoju   dušu.   Ti   Bogu   nećeš   reći   nešto   što   on   već   ne   zna.   Ali   u   tome   i   leži   tvoja   veličina   kada zrelo    i    odgovorno    priznaš    svoje    grijehe    i    radi    njih    se    kaješ.    Bog    će    nagraditi    tvoju    iskrenost    i poniznost. Ne   sjećam   se   kada   sam   se   zadnji   put   ispovjedio!    Takva   situacija   može   biti   dvojako   korisna.   Prvo,   da   se pokušaš   sjetiti   kada   je   to   moglo   biti.   Ispovjedniku   će   to   biti   od   koristi   kada   čuje   da   si   se   davno ispovjedio   pa   će   ti   pomoći.   A   druga   strana   tvoga   zaborava   može   se   ispraviti   molitvom:   Bože,   ne   daj da   mi   se   više   ikad   dogodi   da   stanem   pred   ispovjedaonicu,   a   da   ne   znam   kada   sam   to   zadnji   puta učinio. Ne   znam   pravo   ni   što   bih   rekao!    To   se   događa   onima   koji   na   brzinu   donesu   odluku   da   će   se   ispovjediti. Ali   događa   se   i   onima   koji   ne   znaju   što   je   to   ispit   savjesti.   Savjest   je   Božji   glas   u   nama   koji   nas   pita što   smo   zloga   učinili   i   dobroga   propustili.   U   tom   se   ispitu   treba   voditi   prema   Deset   zapovjedi   Božjih, Sedam   glavnih   grijeha   ili   Pet   crkvenih   zapovijedi.   Kad   se   kao   u   nekom   ogledalu   nađem   kriv   pred nekom   od   ovih   zapovijedi,   onda   sam   ju   prekoračio   pa   ću   to   ispovjediti.   Neki   se   u   ispitu   savjesti   više vode   vlastitim   prosudbama.   Međutim,   osjećaj   za   grijeh   varira   od   osobe   do   osobe,   već   prema   tome je   li   savjest   odgojena   strogo   ili   popustljivo.   Zato   nam   se   svima   ogledati   u   isto   ogledalo,   a   to   su   Deset zapovijedi   Božjih!   Onda   se   neće   događati   da   se   o   istim   grijesima   čuju   tako   oprečne   procjene   o   tome je li to grijeh ili nije. Što   ako   me   se   se   svećenik   sjeti?    Neki   doživljavaju   nelagodu   prigodom   susreta   sa   svojim   ispovjednikom. Ovdje    može    poslužiti    divan    primjer    pape    Franje,    kad    je    na    oči    televizijskih    kamera,    na    putu    k ispovjedaonici    najprije    kleknuo    pred    ispovjednika,    ispovjedio    svoje    grijehe    pa    onda    išao    druge ispovjedati.   I   papa   se   ispovjeda!   I   biskup   se   ispovjeda!   I   tvoj   ispovjednik   se   ispovjeda!   Prema   tome, rasti i ti u povjerenju i sjeti se da je i tvoj ispovjednik samo čovjek kojemu Bog oprašta grijehe. Što   ako   me   netko   vidi   pa   će   znati   da   sam   nešto   loše   učinio?    Kad   stojiš   pred   ispovjedaonicom,      sjeti   se   da si   ti   taj   koji   si   u   prednosti!   Zato   jer   stojiš   pred   mjestom   koje   svjedoči   o   tvom   karakteru,   tvojoj iskrenosti   i   poniznosti,   a   nadasve   tvojoj   želi   da   budeš   dobar   čovjek   i   vjernik.   Oni   koji   te   gledaju,   a     neki   možda   i   krivim   okom,   nemaju   tvoje   hrabosti!   Ti   zato   budi   na   sebe   ponosan   kad   stojiš   pred ispovjedaonicom! Zar   ne   bih   mogao   sâm   reći   Bogu   ono   što   sam   sagriješio?    Ovo   je   omiljena   misao   među   mladima   pa   se često   pitaju   zašto   ne   bismo   najradije   ušli   u   tihi,   meditativni   crkveni   prostor   i   ondje   sami   u   sebi   izrekli Bogu    svoje    grijehe    i    za    njih    se    pokajali.    I    to    je    lijepo,    i    to    je    pohvalno.    Međutim,    tu    nema sakramentalnog   oproštenja.   Krist   je   baš   zato   ustanovio   sakrament   ispovijedi   da   nam   dade   siguran put oproštenja i spasa. Ako   dugo   ostanem   u   ispovjedaonici,   ljudi   će   misliti   da   sam   puno   toga   sagriješio!    Treba   imati   na   umu   da   je ispovjedaonica   mjesto   potpunog   povjerenja.   Ispovjednik   je   toga   svjestan   kada   mu   pokornik   postavi kakvo   pitanje   i   zna   da   je   to   vjerojatno   jedino   mjesto   gdje   se   netko   usudio   postaviti   svoje   pitanje. Prema   tome,   gledat   će   da   polako   i   stručno   rasvijetli   određenu   dilemu,   imajući   na   umu   i   to   da   možda više   nikad   tu   osobu   neće   vidjeti.   Ispovijed   zato   nekad   duže   traje   jer   si   je   ispovjednik   uzeo   više vremena za pouku, a ne zato jer pokornik ima puno grijeha. Smije   li   svećenik   pričati   o   ispovijedi?    Ispovijed   je   mjesto   potpunog   povjerenja.   Svećenik   ne   smije   izigrati to   povjerenje.   Čak   ni   bezbožni   zakoni   totalitarnih   režima,   koji   su   ispovjednicima   prijetili   i   kažnjavali smrću   i   torturama,   nisu   uspjeli   pokolebati   tu   svijest   kod   ispovjednika.   Najpoznatiji   primjer   čuvanja ispovjedne   tajne   je   sveti   Ivan   Nepomuk.   On   je   bio   ispovjednik   kraljice   na   češkom   dvoru.   Kad   je   kralj htio   doznati   što   je   kraljica   ispovjedila,   sv.   Ivan   mu   je   to   odbio   reći.   Nije   popustio   ni   pod   prijetnjom smrti   pa   je   mučenički   dao   svoj   život   za   ljubav   prema   Bogu   i   sakramentu   Crkve.   Kad   je   1729.   godine proglašem   svetim,   u   bečkoj   crkvi   sv.   Petra   podignut   je   oltar   njemu   u   čast.   Pozlaćeni   duboki   reljef prikazuje   njegovo   mučeništvo   na   rijeci   Vltavi.   Padajući   s   mosta   anđeo   mu   pruža   palmu   mučeništva, a   na   površini   vode   pliva   pet   zvijezda,   svaka   za   po   jedno   slovo   latinske   riječi:   TACUI,   a   znači   -   šutio sam!

Nešto o kajanju

Svima   nam   je   poznato   kajanje   pri   sakramentu   ispovijedi.   Odmah   nakon   molitve   Anđelu   čuvaru   i Očenaša,   to   je   za   mnoge   bila   prva   molitva   koju   su   morali   naučiti   napamet.   Spomenimo   usputno   da   čak postoje   dvije   verzije   kajanja.   Jedna   je   više   prikadna   za   dječju   dob,   a   glasi:   Bože,   dobri   Oče,   žao   mi   je   za   sve   zlo što   ga   učinih   i   dobro   koje   propustih.   Iskreno   ću   se   truditi   da   budem   bolji.   Pomozi   mi   da   živim   u   tvome   svjetlu   i radosti .   Druga   je   za   nešto   starije   u   vjeri:   Kajem   se   od   svega   srca   što   uvrijedih   Boga,   najveće   i   najmilije   dobro. Mrzim   sve   svoje   grijehe   i   čvrsto   odlučujem   da   ću   se   popraviti   i   da   neću   više   griješiti.    Neki   onu   dječju   verziju zadrže   za   čitav   život   pa   ni   ne   dođu   do   izazova   s   kojim   se   zreliji   vjernici   susreću   kad   izgovaraju   odraslu   verziju kajanja.   Naime,   nekima   se   posljednje   riječi   -   i   da   neću   više   griješiti   -   čine   prestrogima,   prezahtjevnima   i zapravo   nemogućima,   pa   onda   ublažavaju   vlastitim   formulacijama,   kao   npr.   da   ću   pokušati   više   ne   griješiti   i sl. O   čemu   se   tu   zapravo   radi?   Molitva   kajanja   je   kajanje,   ono   nije   obećanje   u   onom   našem   svakidašnjem smislu   riječi.   Kad   bi   se   radilo   o   obećanju   kako   mi   to   mislimo,   ono   bi   zapravo   bilo   neostvarivo.   Tko   to   od   ljudi može   obećati   da   više   neće   griješiti?   Kad   bi   nešto   takvo   doista   bilo   moguće,   neke   bismo   stvari   ispovjedili samo   jednom   u   životu.   Ali   bismo   li   tada   više   bili   ljudi?   Zato   Crkva   od   nas   u   sakramentu   ispovijedi   ne   traži jedno   takvo   obećanje.   Jeste   li   zapravo   primjetili   da   ispovjednik   nikad   ne   kaže:   a   sad   obećaj   da   više   nećeš griješiti,   nego   samo   kaže:   a   sad   se   pokaj!   U   ispovijedi   se   u   prvom   redu   traži   kajanje   -   iskreno   i   potpuno   -   a logično   je   da   ono   završi   obećanjem   i   željom   da   se   više   ne   griješi.   U   toj   -   ljudskom   biću   vlastitoj   -   nemoći   da   se izvrši   obećanje,   leži   i   naša   nova   šansa   i   naš   spas   jer   Bog   će   opet   i   opet   raširiti   svoje   ruke   da   primi   raskajanog   i poniznog grešnika, a mi ćemo opet i opet dobiti šansu za novi početak puni milosti i Božje snage.