... treći dan uskrsnuo od mrtvih ... Posljednji i najveći dokaz istinitosti svoga nauka i svoga poslanja Krist je dao svojim učenicima i svima nama kada je uskrsnuo od mrtvih. Što reći o teorijama koje kažu da Krist nije stvarno uskrsnuo od mrtvih, nego samo u mašti učenika; ili da su mu apostoli ukrali tijelo, a o uskrsnuću lagali? Da odgovorimo, pogledajmo najprije događaje Velikoga petka! Krist je, ostavljen od svojih učenika, umro na križu. Jedan od njih ga je čak izdao. Ljudski govoreći, morao je to biti kraj. Tako i reagiraju učenici: jedni odlaze kući (Emaus); drugi se skrivaju u strahu od Židova. Iz evanđelja se iščitava duboka tjeskoba i beznađe koje ih je zdesilo Isusovim uhićenjem i razapinjanjem. Odakle im onda hrabosti da otvoreno i javno propovijedaju Krista, usprkos prijetnjama i zlostavljanjima Velikoga vijeća? Evanđelja svjedoče jednoglasno: Krist je uskrsnuo! Apostoli sebe nazivaju svjedocima njegovoga uskrsnuća. (Dj 1,22). Ako Krist nije uskrsnuo, piše sveti Pavao u poslanici Korinćanima, uzalud je propovijedanje naše, uzaludna je i vjera vaša. Zatekli bismo se i kao lažni svjedoci Božji što posvjedočismo protiv Boga: da je uskrisio Krista kojega nije uskrisio, ako doista mrtvi ne uskrišavaju. (1 Kor 14-15) A što se tiče teze o navodnoj krađi tijela, svjedoči sv. Pavao u navedenoj poslanici, da se Krist poslije svoga uskrsnuća ukazao više od 500 osoba, od kojih je on još mnoge zatekao na životu i moglo ih se svakom prigodom pitati za svjedočanstvo (1 Kor 15, 6). Osim toga, prisjetimo se da su apostoli svi do jednoga (sa iznimkom sv. Ivana) podnijeli mučeničku smrt za vjeru u Krista. Nijekanjem bi se lako spasili, ali to nisu htjeli. A za laž se ne ide u smrt! Ali ne smo oni, nego i tisuće i milijuni ljudi su poslije njih položili svoje živote za vjeru u Krista. I oni bi se lako spasili da su svoju vjeru zanijekali. No, radije su htjeli do smrti biti vjerni Onomu, koji je prije za njih umro. Ali sada: Krist uskrsnu od mrtvih, prvina usnulih. (1 Kor 15, 20)
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Katholische Kroatenseelsorge in Oberösterreich Mir i dobro !
Početna Početna
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Kontakt Kontakt
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ Mir i dobro ! ... treći dan uskrsnuo od mrtvih ... Posljednji i najveći dokaz istinitosti svoga nauka i svoga poslanja Krist je dao svojim učenicima i svima nama kada je uskrsnuo od mrtvih. Što reći o teorijama koje kažu da Krist nije stvarno uskrsnuo od mrtvih, nego samo u mašti učenika; ili da su mu apostoli ukrali tijelo, a o uskrsnuću lagali? Da odgovorimo, pogledajmo najprije događaje Velikoga petka! Krist je, ostavljen od svojih učenika, umro na križu. Jedan od njih ga je čak izdao. Ljudski govoreći, morao je to biti kraj. Tako i reagiraju učenici: jedni odlaze kući (Emaus); drugi se skrivaju u strahu od Židova. Iz evanđelja se iščitava duboka tjeskoba i beznađe koje ih je zdesilo Isusovim uhićenjem i razapinjanjem. Odakle im onda hrabosti da otvoreno i javno propovijedaju Krista, usprkos prijetnjama i zlostavljanjima Velikoga vijeća? Evanđelja svjedoče jednoglasno: Krist je uskrsnuo! Apostoli sebe nazivaju svjedocima njegovoga uskrsnuća. (Dj 1,22). Ako Krist nije uskrsnuo, piše sveti Pavao u poslanici Korinćanima, uzalud je propovijedanje naše, uzaludna je i vjera vaša. Zatekli bismo se i kao lažni svjedoci Božji što posvjedočismo protiv Boga: da je uskrisio Krista kojega nije uskrisio, ako doista mrtvi ne uskrišavaju. (1 Kor 14-15) A što se tiče teze o navodnoj krađi tijela, svjedoči sv. Pavao u navedenoj poslanici, da se Krist poslije svoga uskrsnuća ukazao više od 500 osoba, od kojih je on još mnoge zatekao na životu i moglo ih se svakom prigodom pitati za svjedočanstvo (1 Kor 15, 6). Osim toga, prisjetimo se da su apostoli svi do jednoga (sa iznimkom sv. Ivana) podnijeli mučeničku smrt za vjeru u Krista. Nijekanjem bi se lako spasili, ali to nisu htjeli. A za laž se ne ide u smrt! Ali ne smo oni, nego i tisuće i milijuni ljudi su poslije njih položili svoje živote za vjeru u Krista. I oni bi se lako spasili da su svoju vjeru zanijekali. No, radije su htjeli do smrti biti vjerni Onomu, koji je prije za njih umro. Ali sada: Krist uskrsnu od mrtvih, prvina usnulih. (1 Kor 15, 20)
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ
... treći dan uskrsnuo od mrtvih ... Posljednji i najveći dokaz istinitosti svoga nauka i svoga poslanja Krist je dao svojim učenicima i svima nama kada je uskrsnuo od mrtvih. Što reći o teorijama koje kažu da Krist nije stvarno uskrsnuo od mrtvih, nego samo u mašti učenika; ili da su mu apostoli ukrali tijelo, a o uskrsnuću lagali? Da odgovorimo, pogledajmo najprije događaje Velikoga petka! Krist je, ostavljen od svojih učenika, umro na križu. Jedan od njih ga je čak izdao. Ljudski govoreći, morao je to biti kraj. Tako i reagiraju učenici: jedni odlaze kući (Emaus); drugi se skrivaju u strahu od Židova. Iz evanđelja se iščitava duboka tjeskoba i beznađe koje ih je zdesilo Isusovim uhićenjem i razapinjanjem. Odakle im onda hrabosti da otvoreno i javno propovijedaju Krista, usprkos prijetnjama i zlostavljanjima Velikoga vijeća? Evanđelja svjedoče jednoglasno: Krist je uskrsnuo! Apostoli sebe nazivaju svjedocima njegovoga uskrsnuća. (Dj 1,22). Ako Krist nije uskrsnuo, piše sveti Pavao u poslanici Korinćanima, uzalud je propovijedanje naše, uzaludna je i vjera vaša. Zatekli bismo se i kao lažni svjedoci Božji što posvjedočismo protiv Boga: da je uskrisio Krista kojega nije uskrisio, ako doista mrtvi ne uskrišavaju. (1 Kor 14-15) A što se tiče teze o navodnoj krađi tijela, svjedoči sv. Pavao u navedenoj poslanici, da se Krist poslije svoga uskrsnuća ukazao više od 500 osoba, od kojih je on još mnoge zatekao na životu i moglo ih se svakom prigodom pitati za svjedočanstvo (1 Kor 15, 6). Osim toga, prisjetimo se da su apostoli svi do jednoga (sa iznimkom sv. Ivana) podnijeli mučeničku smrt za vjeru u Krista. Nijekanjem bi se lako spasili, ali to nisu htjeli. A za laž se ne ide u smrt! Ali ne smo oni, nego i tisuće i milijuni ljudi su poslije njih položili svoje živote za vjeru u Krista. I oni bi se lako spasili da su svoju vjeru zanijekali. No, radije su htjeli do smrti biti vjerni Onomu, koji je prije za njih umro. Ali sada: Krist uskrsnu od mrtvih, prvina usnulih. (1 Kor 15, 20)
Pregled Pregled
  • index
  • o nama
  • Artikel
  • Vjeronauk
  • duhovni impuls
  • Raspored
  • Kontakt
  • djeca i mladi
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Katholische Kroatenseelsorge in Oberösterreich
Povijest misije Početak   dušebrižništva   za   Hrvate   u   Gornjoj   Austriji   bilježi   se   već   od   prvih   mjeseci   po   završetku   Drugog   svjetskog   rata.   Tu   se   zaustavljaju   brojne izbjeglice   koje   odlaze   iz   Hrvatske   zbog   uspostave   komunističke   diktature.   Mnogima   je   pak   Austrija   prolazna   stanica   za   druge   europske   ili   prekomorske zemlje.   Izbjeglice   se   smještaju   u   prihvatne   centre   ili   izbjegličke   logore.   Najpoznatiji      je   Asten   kod   Linza.   U   logorima   pastoralno   djeluju   hrvatski   svećenici koji   sa   nekolicinom   suradnika   ne   djeluju   samo   kao   dušobrižnici   već   se   bave   raznim   poslovima   jer   kao   intelektualci   i   osobe   od   povjerenja   lakše   postižu ono   što   je   običnom   svijetu   teže.   Tako   se   bave   prevođenjem   dokumenata   ili   pripremanjem   dokumenata   za   dobivanje   viza   za   druge   zemlje,   često   je   njihov rad   humanitarne   i   socijalne   naravi,   ponekad   i   prosvjetiteljske   jer   je   hrvatskim   izbjeglicama   u   tuđini   trebalo   pružiti   sve:   i   domaću   hrvatsku   riječ   i   duhovnu utjehu i snagu. Bogoslužja   za   Hrvate   po   prvi   se   puta   slave   već   u   sijećnju   1946.   godine   u   izbjegličkom   logoru   Asten   pokraj   Linza.   Ondje   je   tada   moglo   biti   oko   1500 izbjeglica   iz   Hrvatske.   Prvi   svećenik   koji   je   tada   djelovao   među   Hrvatima   zvao   se   fra   Pio   Fržop.   Među   onima   koji   su   u   tim   početcima   ostavili   dublji   trag, svakako   se   mora   spomenuti   fra   Mirko   Čović,   svećenik   i   franjevac   splitske   provincije   Presvetog   Otkupitelja   koji   dozvolu   za   rad   od   Biskupije   Linz   dobiva   već 17.   veljače   1946.   godine.   Uz   njega   se   u   tim   početcima   osobito   spominje   vrijedni   svećenik   svetoga   života   vlč.   Vilim   Cecelja,   koji   će   kasnije   otići   u   Salzburg   i ondje   djelovati   sve   do   smrti   1989.   godine.   Obojica   svećenika   će   se   sve   vrijeme   svoga   boravka   i   rada   u   Austriji   nadopunjavati   i   tako   dobro   surađivati   da   ih se   slobodno   može   nazvati   kamenom   temeljcem   hrvatskog   dušobrižništva   u   Austriji.   Njih   dvojica   dugo   surađuju   na   izdavanju   Glasnika   Srca   Isusova   i Marijna ,   časopisa   za   čuvanje   vjerske   i   kulturne   svijesti   među   Hrvatima   u   inozemstvu.   A   već   spomenuti   fra   Pio   Fržop   u   logoru   čak   piše   katekizam   za odrasle prigodnog naziva Vjernik u tuđini . Sa   šezdesetim   gdinama   20.   stoljeća   počinje   nova   faza   hrvatskog   dušobrižništva.   Veći   broj   Hrvata   počinje   se   doseljavati   iz   tadašnje   Jugoslavije   kao privremena   radna   snaga.   Pastoralni   rad   sa   privremenim   radnicima   odn.   gastarbeiterima   postaje   zahtjevniji   pa   biskupi   iz   domovine   sa   dozvolom   i pokroviteljstvom    austrijskih    biskupa    šalju    nove    svećenike    jer    kontakti    vjernika    sa    starijim    poslijeratnim    svećenicima    često    bivaju    opterećeni negodovanjem   predstavnika   jugoslavenskog   režima.   Prvi   svećenik   koji   je   stigao   u   Linz   sa   dekretom   iz   domovine   zvao   se   vlč.   Anton   Mrakovčić,   svećenik Krčke   biskupije.   Bilo   je   to   1966.   godine,   a   godinu   dana   poslije   dolazi   i   isusovački   pater   Josip   Müller.   Nije   se   dugo   zadržao   u   Linzu   pa   na   njegovo   mjesto dolazi fra Alfons Kupres, franjevac trećoredac iz Zagreba. Mrakovčić i Kupres ostaju u Gornjoj Austriji sve do 1975. godine. Novi   zamah   u   dušobrižničkom   radu   počinje   sa   dolaskom   franjevaca   Hrvatske   franjevačke   provincije   sv.   Ćirila   i   Metoda   iz   Zagreba.   Tako   1975. godine   dolazi   fra   Zlatko   Papac   i   ostaje   dvadesetak   godina.   Od   toga   vremena   se   dušebrižništvo   jače   organizira   i   dobiva   naziv   Hrvatska   katolička   misija   koje će   ostati   do   danas.   Devedesetih   godina   prošlog   stoljeća,   protjerani   ratnim   vihorom   Domoviskog   rata   dolazi   veliki   broj   izbjeglica   iz   Bosne   i   Hercegovine, osobito   iz   gradova   Uskoplje,   Bugojno   i   Kotor   Varoš.   U   tako   dugom   mandatu   kao   i   fra   Zlatko   djelovat   će   i   fra   Josip   Tretnjak   koji   u   Linz   dolazi   1993.   i   ostaje sve   do   2014.   godine.   Danas   se   bogoslužje   na   hrvatskom   jeziku   održava   u   deset   gradova   i   mjesta.   Procjenjuje   se   da   bi   u   Gornjoj   Austriji   moglo   biti   oko   15 tisuća Hrvata. hkm-linz ©   Zusammenfassung Die   Anfänge   kroatischer   katholischer   Seelsorge   reichen   bis   in   die   ersten   Monate   nach   Ende   des   Zweiten   Weltkrieges   zurück.   Schon   im   Jänner   1946   findet der   katholische   Gottesdienst   in   kroatischer   Sprache   im   Flüchtlingslager   Asten   statt,   wo   sich   kroatische   Flüchtlinge   niedergelassen   haben.   Viele   von   ihnen   waren wegen   Einführung   kommunistischer   Diktatur   in   ihrer   Heimat   auf   der   Flucht.   Unter   ihnen   wirkten   kroatische   Priester,   die   selbst   vom   gleichen   Regime   verfolgt wurden.   Mit   der   Zuwanderung   der   Gastarbeiter   nach   Oberösterreich   in   den   sechzigen   Jahren   des   20.   Jhd.,   bekommt   die   Kroatenseelsorge   neue   Impulse,   denn   es kommen   auch   neue   Priester   aus   der   Heimat.   Die   Koordination   der   Pastoralarbeit   der   kroatischen   katholischen   Missionen   in   Österreich   werden   den   Franziskanern der   kroatischen   Franziskanerprovinz   von   Zagreb   anvertraut.   Eine   besondere   Aufgabe   an   die   Kroatenseelsorge   stellten   die   Anfänge   der   Neunziger   Jahre   des   letzten Jahrhunderts   dar,   als   viele   kroatische   Kriegsflüchtlinge   ihre   Heimat,   Bosnien   und   Herzegowina,   verlassen   mussten.   Heute   finden   die   Gottesdienste   in   kroatischer Sprache, in 10 Städten und Ortschaften in Oberösterreich, statt. Geschätzt leben heute ca. 15 Tausend Kroaten in Oberösterreich. hkm-.linz ©
„Mir vama, Hrvati, koji stradate, koji patite, i za ljubavlju i slobodom ljudskom čeznete u sjeni Njegovog žuljevitog, krvavog križa! Vjerujte, vjerujte, spasit će vas vjera, a pošto je vjera i hrvatska sloboda, vjerujte u slobodu i radite za nju kao dvanaest neukih apoštola koji snagom vjere i svetog uvjerenja osvojiše svijet.” Antun Gustav Matoš

Logor u Astenu

Prvotno   je   služio   kao   kamp za   obuku   njemačkih   vojnika,   a   po završetku   Drugog   svjetskog   rata, radi    dobrog    položaja    i    izrađene infrastrukture,      poslužio      je      za tisuće    izbjeglica    koje    su    bježale pred   komunističkim   diktaturama. Tako    je    kroz    izbjeglički    logor    u Astenu   prošlo   i   mnogo   Hrvata   na nepovratan        put        u        druge europske,       ali       i       u       mnoge prekomorske zemlje.

Vlč. Vilim Cecelja

Nakon    liječenja    u    bolnici časnih   sestara   u   Krenglbachu   kod Welsa,   stavio   se   na   raspolaganje fra   Mirku   Čoviću   i   s   njim   obilazio izbjegličke      logore      po      Gornjoj Austriji    i    tu    okupljao    Hrvate    i pružao    svećeničku,    karitativnu    i drugu pomoć. Iz    kasnijih    godina    osobito je     brojim     vjernicima     ostalo     u sjećanju     njegovo     hodočašće     u Maria    Puchheim    i    u    marijansko svetište Pöstlingberg kod Linza.

Fra Pio Fržop

Kronika    austrijske    župe    u Astenu      spominje      kao      prvog hrvatskog   svećenika   franjevca   fra Pia   Fržopa.   Nije   se   u   Astenu   dugo zadržao,   nego   je   u   Italiji   nastavio studij,     ali     i     ondje     pomagao     u izbjegličkim      logorima      koji      su poslije rata bili puni Hrvata. Osim   pastoralno,   fra   Pio   je bio   poznat   i   po   izdavačkom   radu. U    Astenu    je    izdao    katekizam,    a kasnije     i     malo     poznato     djelo Tragedija    Hrvata     u    kojoj    opisuje događaje        s        kraja        drugog svjetskog rata. 
Mir i dobro !
Početna Početna
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Kontakt Kontakt
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ
Povijest misije Početak    dušebrižništva    za    Hrvate    u    Gornjoj    Austriji    bilježi    se    već    od    prvih    mjeseci    po završetku   Drugog   svjetskog   rata.   Tu   se   zaustavljaju   brojne   izbjeglice   koje   odlaze   iz   Hrvatske   zbog uspostave   komunističke   diktature.   Mnogima   je   pak   Austrija   prolazna   stanica   za   druge   europske   ili prekomorske   zemlje.   Izbjeglice   se   smještaju   u   prihvatne   centre   ili   izbjegličke   logore.   Najpoznatiji      je Asten   kod   Linza.   U   logorima   pastoralno   djeluju   hrvatski   svećenici   koji   sa   nekolicinom   suradnika   ne djeluju    samo    kao    dušobrižnici    već    se    bave    raznim    poslovima    jer    kao    intelektualci    i    osobe    od povjerenja   lakše   postižu   ono   što   je   običnom   svijetu   teže.   Tako   se   bave   prevođenjem   dokumenata   ili pripremanjem   dokumenata   za   dobivanje   viza   za   druge   zemlje,   često   je   njihov   rad   humanitarne   i socijalne   naravi,   ponekad   i   prosvjetiteljske   jer   je   hrvatskim   izbjeglicama   u   tuđini   trebalo   pružiti   sve:   i domaću hrvatsku riječ i duhovnu utjehu i snagu. Bogoslužja   za   Hrvate   po   prvi   se   puta   slave   već   u   sijećnju   1946.   godine   u   izbjegličkom   logoru Asten   pokraj   Linza.   Ondje   je   tada   moglo   biti   oko   1500   izbjeglica   iz   Hrvatske.   Prvi   svećenik   koji   je   tada djelovao   među   Hrvatima   zvao   se   fra   Pio   Fržop.   Među   onima   koji   su   u   tim   početcima   ostavili   dublji trag,   svakako   se   mora   spomenuti   fra   Mirko   Čović,   svećenik   i   franjevac   splitske   provincije   Presvetog Otkupitelja   koji   dozvolu   za   rad   od   Biskupije   Linz   dobiva   već   17.   veljače   1946.   godine.   Uz   njega   se   u tim   početcima   osobito   spominje   vrijedni   svećenik   svetoga   života   vlč.   Vilim   Cecelja,   koji   će   kasnije otići   u   Salzburg   i   ondje   djelovati   sve   do   smrti   1989.   godine.   Obojica   svećenika   će   se   sve   vrijeme svoga   boravka   i   rada   u   Austriji   nadopunjavati   i   tako   dobro   surađivati   da   ih   se   slobodno   može nazvati   kamenom   temeljcem   hrvatskog   dušobrižništva   u   Austriji.   Njih   dvojica   dugo   surađuju   na izdavanju    Glasnika    Srca    Isusova    i    Marijna ,    časopisa    za    čuvanje    vjerske    i    kulturne    svijesti    među Hrvatima   u   inozemstvu.   A   već   spomenuti   fra   Pio   Fržop   u   logoru   čak   piše   katekizam   za   odrasle prigodnog naziva Vjernik u tuđini . Sa   šezdesetim   gdinama   20.   stoljeća   počinje   nova   faza   hrvatskog   dušobrižništva.   Veći   broj Hrvata   počinje   se   doseljavati   iz   tadašnje   Jugoslavije   kao   privremena   radna   snaga.   Pastoralni   rad   sa privremenim    radnicima    odn.    gastarbeiterima    postaje    zahtjevniji    pa    biskupi    iz    domovine    sa dozvolom   i   pokroviteljstvom   austrijskih   biskupa   šalju   nove   svećenike   jer   kontakti   vjernika   sa   starijim poslijeratnim    svećenicima    često    bivaju    opterećeni    negodovanjem    predstavnika    jugoslavenskog režima.   Prvi   svećenik   koji   je   stigao   u   Linz   sa   dekretom   iz   domovine   zvao   se   vlč.   Anton   Mrakovčić, svećenik   Krčke   biskupije.   Bilo   je   to   1966.   godine,   a   godinu   dana   poslije   dolazi   i   isusovački   pater   Josip Müller.   Nije   se   dugo   zadržao   u   Linzu   pa   na   njegovo   mjesto   dolazi   fra   Alfons   Kupres,   franjevac trećoredac iz Zagreba. Mrakovčić i Kupres ostaju u Gornjoj Austriji sve do 1975. godine. Novi   zamah   u   dušobrižničkom   radu   počinje   sa   dolaskom   franjevaca   Hrvatske   franjevačke provincije    sv.    Ćirila    i    Metoda    iz    Zagreba.    Tako    1975.    godine    dolazi    fra    Zlatko    Papac    i    ostaje dvadesetak   godina.   Od   toga   vremena   se   dušebrižništvo   jače   organizira   i   dobiva   naziv   Hrvatska katolička   misija   koje   će   ostati   do   danas.   Devedesetih   godina   prošlog   stoljeća,   protjerani   ratnim vihorom   Domoviskog   rata   dolazi   veliki   broj   izbjeglica   iz   Bosne   i   Hercegovine,   osobito   iz   gradova Uskoplje,   Bugojno   i   Kotor   Varoš.   U   tako   dugom   mandatu   kao   i   fra   Zlatko   djelovat   će   i   fra   Josip Tretnjak   koji   u   Linz   dolazi   1993.   i   ostaje   sve   do   2014.   godine.   Danas   se   bogoslužje   na   hrvatskom jeziku   održava   u   deset   gradova   i   mjesta.   Procjenjuje   se   da   bi   u   Gornjoj   Austriji   moglo   biti   oko   15 tisuća Hrvata. hkm-linz ©   Zusammenfassung Die   Anfänge   kroatischer   katholischer   Seelsorge   reichen   bis   in   die   ersten   Monate   nach   Ende   des Zweiten   Weltkrieges   zurück.   Schon   im   Jänner   1946   findet   der   katholische   Gottesdienst   in   kroatischer Sprache   im   Flüchtlingslager   Asten   statt,   wo   sich   kroatische   Flüchtlinge   niedergelassen   haben.   Viele   von ihnen   waren   wegen   Einführung   kommunistischer   Diktatur   in   ihrer   Heimat   auf   der   Flucht.   Unter   ihnen wirkten   kroatische   Priester,   die   selbst   vom   gleichen   Regime   verfolgt   wurden.   Mit   der   Zuwanderung   der Gastarbeiter   nach   Oberösterreich   in   den   sechzigen   Jahren   des   20.   Jhd.,   bekommt   die   Kroatenseelsorge neue   Impulse,   denn   es   kommen   auch   neue   Priester   aus   der   Heimat.   Die   Koordination   der   Pastoralarbeit der    kroatischen    katholischen    Missionen    in    Österreich    werden    den    Franziskanern    der    kroatischen Franziskanerprovinz   von   Zagreb   anvertraut.   Eine   besondere   Aufgabe   an   die   Kroatenseelsorge   stellten   die Anfänge   der   Neunziger   Jahre   des   letzten   Jahrhunderts   dar,   als   viele   kroatische   Kriegsflüchtlinge   ihre Heimat,   Bosnien   und   Herzegowina,   verlassen   mussten.   Heute   finden   die   Gottesdienste   in   kroatischer Sprache,   in   10   Städten   und   Ortschaften   in   Oberösterreich,   statt.   Geschätzt   leben   heute   ca.   15   Tausend Kroaten in Oberösterreich. hkm-.linz ©
„Mir vama, Hrvati, koji stradate, koji patite, i za ljubavlju i slobodom ljudskom čeznete u sjeni Njegovog žuljevitog, krvavog križa! Vjerujte, vjerujte, spasit će vas vjera, a pošto je vjera i hrvatska sloboda, vjerujte u slobodu i radite za nju kao dvanaest neukih apoštola koji snagom vjere i svetog uvjerenja osvojiše svijet.” Antun Gustav Matoš

Logor u Astenu

Prvotno    je    služio    kao kamp     za     obuku     njemačkih vojnika,   a   po   završetku   Drugog svjetskog     rata,     radi     dobrog položaja             i             izrađene infrastrukture,    poslužio    je    za tisuće   izbjeglica   koje   su   bježale pred                      komunističkim diktaturama.      Tako      je      kroz izbjeglički      logor      u      Astenu prošlo     i     mnogo     Hrvata     na nepovratan       put       u       druge europske,      ali      i      u      mnoge prekomorske zemlje.

Vlč. Vilim Cecelja

Nakon         liječenja         u bolnici       časnih       sestara       u Krenglbachu   kod   Welsa,   stavio se    na    raspolaganje    fra    Mirku Čoviću      i      s      njim      obilazio izbjegličke    logore    po    Gornjoj Austriji   i   tu   okupljao   Hrvate   i pružao   svećeničku,   karitativnu i drugu pomoć. Iz         kasnijih         godina osobito    je    brojim    vjernicima ostalo      u      sjećanju      njegovo hodočašće   u   Maria   Puchheim   i u           marijansko           svetište Pöstlingberg kod Linza.

Fra Pio Fržop

Kronika   austrijske   župe u   Astenu   spominje   kao   prvog hrvatskog   svećenika   franjevca fra     Pia     Fržopa.     Nije     se     u Astenu   dugo   zadržao,   nego   je u    Italiji    nastavio    studij,    ali    i ondje   pomagao   u   izbjegličkim logorima    koji    su    poslije    rata bili puni Hrvata. Osim      pastoralno,      fra Pio      je      bio      poznat      i      po izdavačkom   radu.   U   Astenu   je izdao    katekizam,    a    kasnije    i malo    poznato    djelo    Tragedija Hrvata         u        kojoj        opisuje događaje      s      kraja      drugog svjetskog rata. 
Mir i dobro !
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ
Povijest misije Početak   dušebrižništva   za   Hrvate   u   Gornjoj   Austriji   bilježi   se   već   od prvih   mjeseci   po   završetku   Drugog   svjetskog   rata.   Tu   se   zaustavljaju   brojne izbjeglice   koje   odlaze   iz   Hrvatske   zbog   uspostave   komunističke   diktature. Mnogima     je     pak     Austrija     prolazna     stanica     za     druge     europske     ili prekomorske     zemlje.     Izbjeglice     se     smještaju     u     prihvatne     centre     ili izbjegličke   logore.   Najpoznatiji      je   Asten   kod   Linza.   U   logorima   pastoralno djeluju   hrvatski   svećenici   koji   sa   nekolicinom   suradnika   ne   djeluju   samo kao   dušobrižnici   već   se   bave   raznim   poslovima   jer   kao   intelektualci   i   osobe od   povjerenja   lakše   postižu   ono   što   je   običnom   svijetu   teže.   Tako   se   bave prevođenjem   dokumenata   ili   pripremanjem   dokumenata   za   dobivanje   viza za    druge    zemlje,    često    je    njihov    rad    humanitarne    i    socijalne    naravi, ponekad    i    prosvjetiteljske    jer    je    hrvatskim    izbjeglicama    u    tuđini    trebalo pružiti sve: i domaću hrvatsku riječ i duhovnu utjehu i snagu. Bogoslužja    za    Hrvate    po    prvi    se    puta    slave    već    u    sijećnju    1946. godine   u   izbjegličkom   logoru   Asten   pokraj   Linza.   Ondje   je   tada   moglo   biti oko   1500   izbjeglica   iz   Hrvatske.   Prvi   svećenik   koji   je   tada   djelovao   među Hrvatima    zvao    se    fra    Pio    Fržop.    Među    onima    koji    su    u    tim    početcima ostavili   dublji   trag,   svakako   se   mora   spomenuti   fra   Mirko   Čović,   svećenik   i franjevac   splitske   provincije   Presvetog   Otkupitelja   koji   dozvolu   za   rad   od Biskupije    Linz    dobiva    već    17.    veljače    1946.    godine.    Uz    njega    se    u    tim početcima    osobito    spominje    vrijedni    svećenik    svetoga    života    vlč.    Vilim Cecelja,   koji   će   kasnije   otići   u   Salzburg   i   ondje   djelovati   sve   do   smrti   1989. godine.   Obojica   svećenika   će   se   sve   vrijeme   svoga   boravka   i   rada   u   Austriji nadopunjavati    i    tako    dobro    surađivati    da    ih    se    slobodno    može    nazvati kamenom   temeljcem   hrvatskog   dušobrižništva   u   Austriji.   Njih   dvojica   dugo surađuju   na   izdavanju   Glasnika   Srca   Isusova   i   Marijna ,   časopisa   za   čuvanje vjerske   i   kulturne   svijesti   među   Hrvatima   u   inozemstvu.   A   već   spomenuti fra   Pio   Fržop   u   logoru   čak   piše   katekizam   za   odrasle   prigodnog   naziva Vjernik u tuđini . Sa    šezdesetim    gdinama    20.    stoljeća    počinje    nova    faza    hrvatskog dušobrižništva.     Veći     broj     Hrvata     počinje     se     doseljavati     iz     tadašnje Jugoslavije   kao   privremena   radna   snaga.   Pastoralni   rad   sa   privremenim radnicima   odn.   gastarbeiterima   postaje   zahtjevniji   pa   biskupi   iz   domovine sa   dozvolom   i   pokroviteljstvom   austrijskih   biskupa   šalju   nove   svećenike   jer kontakti     vjernika     sa     starijim     poslijeratnim     svećenicima     često     bivaju opterećeni     negodovanjem     predstavnika     jugoslavenskog     režima.     Prvi svećenik   koji   je   stigao   u   Linz   sa   dekretom   iz   domovine   zvao   se   vlč.   Anton Mrakovčić,   svećenik   Krčke   biskupije.   Bilo   je   to   1966.   godine,   a   godinu   dana poslije   dolazi   i   isusovački   pater   Josip   Müller.   Nije   se   dugo   zadržao   u   Linzu pa    na    njegovo    mjesto    dolazi    fra    Alfons    Kupres,    franjevac    trećoredac    iz Zagreba. Mrakovčić i Kupres ostaju u Gornjoj Austriji sve do 1975. godine. Novi   zamah   u   dušobrižničkom   radu   počinje   sa   dolaskom   franjevaca Hrvatske   franjevačke   provincije   sv.   Ćirila   i   Metoda   iz   Zagreba.   Tako   1975. godine    dolazi    fra    Zlatko    Papac    i    ostaje    dvadesetak    godina.    Od    toga vremena   se   dušebrižništvo   jače   organizira   i   dobiva   naziv   Hrvatska   katolička misija    koje    će    ostati    do    danas.    Devedesetih    godina    prošlog    stoljeća, protjerani   ratnim   vihorom   Domoviskog   rata   dolazi   veliki   broj   izbjeglica   iz Bosne   i   Hercegovine,   osobito   iz   gradova   Uskoplje,   Bugojno   i   Kotor   Varoš.   U tako   dugom   mandatu   kao   i   fra   Zlatko   djelovat   će   i   fra   Josip   Tretnjak   koji   u Linz   dolazi   1993.   i   ostaje   sve   do   2014.   godine.   Danas   se   bogoslužje   na hrvatskom   jeziku   održava   u   deset   gradova   i   mjesta.   Procjenjuje   se   da   bi   u Gornjoj Austriji moglo biti oko 15 tisuća Hrvata. hkm-linz ©   Zusammenfassung Die   Anfänge   kroatischer   katholischer   Seelsorge   reichen   bis   in   die   ersten Monate   nach   Ende   des   Zweiten   Weltkrieges   zurück.   Schon   im   Jänner   1946   findet der   katholische   Gottesdienst   in   kroatischer   Sprache   im   Flüchtlingslager   Asten statt,    wo    sich    kroatische    Flüchtlinge    niedergelassen    haben.    Viele    von    ihnen waren   wegen   Einführung   kommunistischer   Diktatur   in   ihrer   Heimat   auf   der Flucht.   Unter   ihnen   wirkten   kroatische   Priester,   die   selbst   vom   gleichen   Regime verfolgt   wurden.   Mit   der   Zuwanderung   der   Gastarbeiter   nach   Oberösterreich   in den   sechzigen   Jahren   des   20.   Jhd.,   bekommt   die   Kroatenseelsorge   neue   Impulse, denn   es   kommen   auch   neue   Priester   aus   der   Heimat.   Die   Koordination   der Pastoralarbeit    der    kroatischen    katholischen    Missionen    in    Österreich    werden den   Franziskanern   der   kroatischen   Franziskanerprovinz   von   Zagreb   anvertraut. Eine    besondere    Aufgabe    an    die    Kroatenseelsorge    stellten    die    Anfänge    der Neunziger      Jahre      des      letzten      Jahrhunderts      dar,      als      viele      kroatische Kriegsflüchtlinge   ihre   Heimat,   Bosnien   und   Herzegowina,   verlassen   mussten. Heute    finden    die    Gottesdienste    in    kroatischer    Sprache,    in    10    Städten    und Ortschaften    in    Oberösterreich,    statt.    Geschätzt    leben    heute    ca.    15    Tausend Kroaten in Oberösterreich. hkm-.linz ©
„Mir vama, Hrvati, koji stradate, koji patite, i za ljubavlju i slobodom ljudskom čeznete u sjeni Njegovog žuljevitog, krvavog križa! Vjerujte, vjerujte, spasit će vas vjera, a pošto je vjera i hrvatska sloboda, vjerujte u slobodu i radite za nju kao dvanaest neukih apoštola koji snagom vjere i svetog uvjerenja osvojiše svijet.” Antun Gustav Matoš

Logor u Astenu

Prvotno    je    služio    kao    kamp    za    obuku    njemačkih    vojnika,    a    po završetku     Drugog     svjetskog     rata,     radi     dobrog     položaja     i     izrađene infrastrukture,    poslužio    je    za    tisuće    izbjeglica    koje    su    bježale    pred komunističkim   diktaturama.   Tako   je   kroz   izbjeglički   logor   u   Astenu   prošlo   i mnogo    Hrvata    na    nepovratan    put    u    druge    europske,    ali    i    u    mnoge prekomorske zemlje.

Vlč. Vilim Cecelja

Nakon   liječenja   u   bolnici   časnih   sestara   u   Krenglbachu   kod   Welsa, stavio   se   na   raspolaganje   fra   Mirku   Čoviću   i   s   njim   obilazio   izbjegličke logore    po    Gornjoj    Austriji    i    tu    okupljao    Hrvate    i    pružao    svećeničku, karitativnu i drugu pomoć. Iz   kasnijih   godina   osobito   je   brojim   vjernicima   ostalo   u   sjećanju njegovo   hodočašće   u   Maria   Puchheim   i   u   marijansko   svetište   Pöstlingberg kod Linza.

Fra Pio Fržop

Kronika    austrijske    župe    u    Astenu    spominje    kao    prvog    hrvatskog svećenika   franjevca   fra   Pia   Fržopa.   Nije   se   u   Astenu   dugo   zadržao,   nego   je u   Italiji   nastavio   studij,   ali   i   ondje   pomagao   u   izbjegličkim   logorima   koji   su poslije rata bili puni Hrvata. Osim   pastoralno,   fra   Pio   je   bio   poznat   i   po   izdavačkom   radu.   U Astenu   je   izdao   katekizam,   a   kasnije   i   malo   poznato   djelo   Tragedija   Hrvata   u kojoj opisuje događaje s kraja drugog svjetskog rata. 
Pregled Pregled
  • index
  • o nama
  • Artikel
  • Vjeronauk
  • duhovni impuls
  • Raspored
  • Kontakt
  • djeca i mladi
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Katholische Kroatenseelsorge in Oberösterreich

Zašto su nam potrebni sakramenti ?

Sakramenti su nam potrebni da bismo nadrasli maleni ljudski život i po Isusu postali kao Isus: djeca Božja u slobodi i slavi. U KRŠTENJU se ljudska djeca, koja su bila izgubljena, rađaju kao djeca Božja; u POTVRDI slabi ljudi postaju jaki; u ISPOVIJEDI krivci postaju pomireni; u EUHARISTIJI gladni postaju kruh za druge; ŽENIDBOM kao i SVEĆENIČKIM REĐENJEM pojednici postaju službenici ljubavi; BOLESNIČKIM POMAZANJEM bolesni i slabi dobivaju utjehu i snagu. Sakrament u svim sakramentima jest sam Isus. U njemu, iz izgubljenosti i traženja samih sebe, prerastamo u pravi život, koji nikada ne prestaje. (Katekizam za mlade, br. 173)

Krštenje

Prijava za sakrament krštenja Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   budu   krštena   na   hrvatskom   jeziku   i upisana   u   maticu   krštenih   naše   misije,   javljaju   se   dušebrižniku   otprilike mjesec   dana   prije   krštenja.   Kod   ugovaranja   termina,   dostavlja   se   i   nužna dokumentacija: • Rodni list djeteta - Geburtsurkunde • Podatci o krštenju i vjenčanju roditelja • Posvjedočenje za kuma/kumu Krštenja   se   uglavnom   slave   u   onim   crkvama   i   župama      u   kojima   se slavi   sv.   misa   na   hrvatskom   jeziku.   Sakrament   se   slavi   subotom   bez   sv. mise ili nedjeljom za vrijeme sv. mise.

Euharistija

Prijava za sakrament prve pričesti Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   prime   sakrament   prve   svete   pričesti u   našoj   misiji   i   na   hrvatskom   jeziku,   trebaju   prijaviti   svoju   djecu   u   mjesecu rujnu,   s   početkom   školske   i   vjeronaučne   godine.   Nakon   prijave   i   dostave potvrde   o   primljenom   krštenju   (ako   je   dijete   kršteno   izvan   naše   misije) počinje     priprava     za     sakrament,     koja     obuhvaća     redovito     pohađanje nedjeljne   sv.   mise   i   redovito   pohađanje   župnog   vjeronauka   za   vrijeme trajanja školske godine.

Ispovijed

Oni   koji   žele   pristupiti   sakramentu   sv.   pomirenja/ispovijedi,   mogu to    učiniti    prije    svake    svete    mise    ili    u    pastoralnom    centru    u    Linzu, Pillweinsstr. 11., tijekom uredovnog vremena ili po dogovoru. Svakog   prvog   petka   u   mjesecu   moguće   je   sudjelovati   u   pobožnosti prvih   petaka.   U   19.00   sati   je   sv.   misa,   a   prigoda   za   ispovijed   je   od   18.00 sati.    Pred    sve    velike    svetkovine    (Božić,    Uskrs,    Velika    Gospa)    postoji mogućnost    pristupa    sakramentu    svete    ispovijedi.    O    tome    dušebrižnik pravovremeno obavijesti vjernike.

Koji se sakramenti primaju samo jednom u životu?

Krštenje,   potvrda   i   sveti   red.   Ovi   sakramenti   kršćaninu   utiskuju   neizbrisiv   biljeg   (pečat).   Krštenje   i   potvrda   čine ga   jednom   zauvijek   djetetom   Božjim   i   sličnim   (suobličenim)   Kristu.   Svećeničko   ređenje   kršćanina   također   obilježava   do kraja života.
Mir i dobro !

Potvrda

Prijava za sakrament potvrde Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   prime   sakrament   svete   potvrde   u   našoj   misiji   i   na hrvatskom   jeziku,   trebaju   prijaviti   svoju   djecu   u   mjesecu   rujnu,   s   početkom   školske   i vjeronaučne   godine.   Ako   je      je   dijete   kršteno   izvan   naše   misije,   s   vremenom   će   biti potrebno   dostaviti   potvrdu   o   primljenom   krštenju.   Nakon   prijave   počinje   priprava   za sakrament   koja   obuhvaća   redovito   pohađanje   nedjeljne   sv.   mise   i   redovito   pohađanje župnog vjeronauka za vrijeme trajanja školske godine. Slavlje   svete   potvrde:   18.   05.   2019.   u   16:00   sati   u   crkvi   sv.   Stjepana   u   Welsu, Königsederstrasse 20

Sveti red

Svećenik   je   onaj   koji   nastavlja   djelo   otkupljenja   na   zemlji.   Što   bi   nam koristila   kuća   puna   zlata,   kad   ne   bi   bilo   nikoga   tko   bi   nam   otvorio   vrata.   Svećenik je ekonom dobroga Boga, upravitelj njegovih dobara. Sv. Ivan Maria Vianney

Ženidba

Prijava za sakrament svete ženidbe Oni   koji   žele   sklopiti   sakrament   ženidbe   dužni   su   najprije   pohađati   tečaj priprave   za   kršćanski   brak.   Tečaj   se   u   našoj   misiji   održava   dvaput   godišnje:   u veljači   i   rujnu.   Prvi   razgovor   o   sakramentu   se   u   pravilu   događa   šest   mjeseci   prije slavlja    sakramenta.    Kod    odabira    termina    slavlja,    neka    se    što    je    moguće prikladnije   odabere   vrijeme   da   se   izbjegnu   nesporazumi   s   drugim   terminima   u misiji.   Otprilike   mjesec   dana   prije   sklapanja   kršćanskog   braka,   neka   se   zaručnici jave   dušebrižniku   radi   ispunjavanja   postupka   za   ženidbu   (Trauungsprotokoll). Pritom je potrebno priložiti sljedeće dokumente: • Vjenčani civilni list - Heiratsurkunde ( dovoljna je kopija) • Krsni list - Taufschein (original, ne smije biti stariji od 6 mjeseci) • Slobodni list - Ledigschein (original, ne smije biti stariji od 6 mj.) • Potvrda o Tečaju priprave za brak (ako je obavljen izvan misije) U    tjednu    prije    slavlja    sakramenta    ženidbe    neka    se    zaručnici    jave vjenčatelju radi upoznavanja s obredom slavlja sakramenta te svete Ispovijedi. Tečaj priprave za brak: Ponedjeljak, 25. 02. 2019. Utorak, 26. 02. 2019. Srijeda, 27. 02. 2019. Mjesto   održavanja:   vjeronaučna   misijska   dvorana   u   Linzu,   Pillweinstrasse 11 Početak i trajanje: od 19:00 do 20:15 sati

Bolesničko pomazanje

Prijava za sakrament bolesničkog pomazanja Oni   koji   žele   za   sebe   ili   za   svoje   bolesnike   te   starije   osobe   u   obitelji   ili rodbini   sakrament   bolesničkog   pomazanja,   mogu   se   telefonski   prijaviti   u   ured misije   (0732)   650   262   kao   i   prilikom   susreta   sa   dušebrižnikom   prije   ili   poslije svete   mise.   Jednako   tako   se   može   prijaviti   posjet   starijim   i   bolesnim   osobama   u staračkom domu ili bolnici.
Početna Početna
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Kontakt Kontakt
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ

Zašto su nam potrebni sakramenti ?

Sakramenti su nam potrebni da bismo nadrasli maleni ljudski život i po Isusu postali kao Isus: djeca Božja u slobodi i slavi. U KRŠTENJU se ljudska djeca, koja su bila izgubljena, rađaju kao djeca Božja; u POTVRDI slabi ljudi postaju jaki; u ISPOVIJEDI krivci postaju pomireni; u EUHARISTIJI gladni postaju kruh za druge; ŽENIDBOM kao i SVEĆENIČKIM REĐENJEM pojednici postaju službenici ljubavi; BOLESNIČKIM POMAZANJEM bolesni i slabi dobivaju utjehu i snagu. Sakrament u svim sakramentima jest sam Isus. U njemu, iz izgubljenosti i traženja samih sebe, prerastamo u pravi život, koji nikada ne prestaje. (Katekizam za mlade, br. 173)

Krštenje

Prijava za sakrament krštenja Roditelji     koji     žele     da     im     djeca     budu     krštena     na hrvatskom    jeziku    i    upisana    u    maticu    krštenih    naše    misije, javljaju   se   dušebrižniku   otprilike   mjesec   dana   prije   krštenja. Kod ugovaranja termina, dostavlja se i nužna dokumentacija: • Rodni list djeteta - Geburtsurkunde • Podatci o krštenju i vjenčanju roditelja • Posvjedočenje za kuma/kumu Krštenja   se   uglavnom   slave   u   onim   crkvama   i   župama     u   kojima   se   slavi   sv.   misa   na   hrvatskom   jeziku.   Sakrament   se slavi subotom bez sv. mise ili nedjeljom za vrijeme sv. mise.

Euharistija

Prijava za sakrament prve pričesti Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   prime   sakrament   prve svete    pričesti    u    našoj    misiji    i    na    hrvatskom    jeziku,    trebaju prijaviti   svoju   djecu   u   mjesecu   rujnu,   s   početkom   školske   i vjeronaučne    godine.    Nakon    prijave    i    dostave    potvrde    o primljenom   krštenju   (ako   je   dijete   kršteno   izvan   naše   misije) počinje     priprava     za     sakrament,     koja     obuhvaća     redovito pohađanje   nedjeljne   sv.   mise   i   redovito   pohađanje   župnog vjeronauka za vrijeme trajanja školske godine.

Ispovijed

Oni         koji         žele         pristupiti         sakramentu         sv. pomirenja/ispovijedi,   mogu   to   učiniti   prije   svake   svete   mise   ili u    pastoralnom    centru    u    Linzu,    Pillweinsstr.    11.,    tijekom uredovnog vremena ili po dogovoru. Svakog   prvog   petka   u   mjesecu   moguće   je   sudjelovati   u pobožnosti   prvih   petaka.   U   19.00   sati   je   sv.   misa,   a   prigoda   za ispovijed   je   od   18.00   sati.   Pred   sve   velike   svetkovine   (Božić, Uskrs,   Velika   Gospa)   postoji   mogućnost   pristupa   sakramentu svete   ispovijedi.   O   tome   dušebrižnik   pravovremeno   obavijesti vjernike.

Koji se sakramenti primaju samo jednom u životu?

Krštenje,   potvrda   i   sveti   red.   Ovi   sakramenti   kršćaninu   utiskuju   neizbrisiv   biljeg   (pečat).   Krštenje   i potvrda    čine    ga    jednom    zauvijek    djetetom    Božjim    i    sličnim    (suobličenim)    Kristu.    Svećeničko    ređenje kršćanina također obilježava do kraja života.
Mir i dobro !

Potvrda

Prijava za sakrament potvrde Roditelji   koji   žele   da   im   djeca   prime   sakrament   svete   potvrde   u našoj   misiji   i   na   hrvatskom   jeziku,   trebaju   prijaviti   svoju   djecu   u   mjesecu rujnu,   s   početkom   školske   i   vjeronaučne   godine.   Ako   je      je   dijete   kršteno izvan    naše    misije,    s    vremenom    će    biti    potrebno    dostaviti    potvrdu    o primljenom   krštenju.   Nakon   prijave   počinje   priprava   za   sakrament   koja obuhvaća   redovito   pohađanje   nedjeljne   sv.   mise   i   redovito   pohađanje župnog vjeronauka za vrijeme trajanja školske godine. Slavlje    svete    potvrde:    18.    05.    2019.    u    16:00    sati    u    crkvi    sv. Stjepana u Welsu, Königsederstrasse 20

Bolesničko pomazanje

Prijava za sakrament bolesničkog pomazanja Oni   koji   žele   za   sebe   ili   za   svoje   bolesnike   te   starije   osobe   u obitelji    ili    rodbini    sakrament    bolesničkog    pomazanja,    mogu    se telefonski    prijaviti    u    ured    misije    (0732)    650    262    kao    i    prilikom susreta   sa   dušebrižnikom   prije   ili   poslije   svete   mise.   Jednako   tako   se može   prijaviti   posjet   starijim   i   bolesnim   osobama   u   staračkom   domu ili bolnici.

Sveti red

Svećenik   je   onaj   koji   nastavlja   djelo   otkupljenja   na   zemlji. Što   bi   nam   koristila   kuća   puna   zlata,   kad   ne   bi   bilo   nikoga   tko   bi nam   otvorio   vrata.   Svećenik   je   ekonom   dobroga   Boga,   upravitelj njegovih dobara. Sv. Ivan Maria Vianney

Ženidba

Prijava za sakrament svete ženidbe Oni   koji   žele   sklopiti   sakrament   ženidbe   dužni   su   najprije pohađati   tečaj   priprave   za   kršćanski   brak.   Tečaj   se   u   našoj   misiji održava     dvaput     godišnje:     u     veljači     i     rujnu.     Prvi     razgovor     o sakramentu     se     u     pravilu     događa     šest     mjeseci     prije     slavlja sakramenta.   Kod   odabira   termina   slavlja,   neka   se   što   je   moguće prikladnije   odabere   vrijeme   da   se   izbjegnu   nesporazumi   s   drugim terminima     u     misiji.     Otprilike     mjesec     dana     prije     sklapanja kršćanskog     braka,     neka     se     zaručnici     jave     dušebrižniku     radi ispunjavanja   postupka   za   ženidbu   (Trauungsprotokoll).   Pritom   je potrebno priložiti sljedeće dokumente: • Vjenčani    civilni    list    -    Heiratsurkunde    (    dovoljna    je kopija) • Krsni   list   -   Taufschein   (original,   ne   smije   biti   stariji   od 6 mjeseci) • Slobodni    list    -    Ledigschein    (original,    ne    smije    biti stariji od 6 mj.) • Potvrda   o   Tečaju   priprave   za   brak   (ako   je   obavljen izvan misije) U   tjednu   prije   slavlja   sakramenta   ženidbe   neka   se   zaručnici jave   vjenčatelju   radi   upoznavanja   s   obredom   slavlja   sakramenta   te svete Ispovijedi. Tečaj priprave za brak: Ponedjeljak, 25. 02. 2019. Utorak, 26. 02. 2019. Srijeda, 27. 02. 2019. Mjesto   održavanja:   vjeronaučna   misijska   dvorana   u   Linzu, Pillweinstrasse 11 Početak i trajanje: od 19:00 do 20:15 sati
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ

Zašto su nam

potrebni sakramenti

?

Sakramenti su nam potrebni da bismo nadrasli maleni ljudski život i po Isusu postali kao Isus: djeca Božja u slobodi i slavi. U KRŠTENJU se ljudska djeca, koja su bila izgubljena, rađaju kao djeca Božja; u POTVRDI slabi ljudi postaju jaki; u ISPOVIJEDI krivci postaju pomireni; u EUHARISTIJI gladni postaju kruh za druge; ŽENIDBOM kao i SVEĆENIČKIM REĐENJEM pojednici postaju službenici ljubavi; BOLESNIČKIM POMAZANJEM bolesni i slabi dobivaju utjehu i snagu. Sakrament u svim sakramentima jest sam Isus. U njemu, iz izgubljenosti i traženja samih sebe, prerastamo u pravi život, koji nikada ne prestaje. (Katekizam za mlade, br. 173)

Krštenje

Prijava za sakrament krštenja Roditelji    koji    žele    da    im    djeca budu    krštena    na    hrvatskom    jeziku    i upisana   u   maticu   krštenih   naše   misije, javljaju       se       dušebrižniku       otprilike mjesec      dana      prije      krštenja.      Kod ugovaranja     termina,     dostavlja     se     i nužna dokumentacija: • Rodni       list       djeteta       - Geburtsurkunde • Podatci      o      krštenju      i vjenčanju roditelja • Posvjedočenje                  za kuma/kumu Krštenja    se    uglavnom    slave    u onim   crkvama   i   župama      u   kojima   se slavi    sv.    misa    na    hrvatskom    jeziku. Sakrament    se    slavi    subotom    bez    sv. mise ili nedjeljom za vrijeme sv. mise.

Euharistija

Prijava       za       sakrament       prve pričesti Roditelji    koji    žele    da    im    djeca prime   sakrament   prve   svete   pričesti   u našoj     misiji     i     na     hrvatskom     jeziku, trebaju   prijaviti   svoju   djecu   u   mjesecu rujnu,        s        početkom        školske        i vjeronaučne    godine.    Nakon    prijave    i dostave   potvrde   o   primljenom   krštenju (ako   je   dijete   kršteno   izvan   naše   misije) počinje    priprava    za    sakrament,    koja obuhvaća           redovito           pohađanje nedjeljne   sv.   mise   i   redovito   pohađanje župnog   vjeronauka   za   vrijeme   trajanja školske godine.

Ispovijed

Oni         koji         žele         pristupiti sakramentu     sv.     pomirenja/ispovijedi, mogu   to   učiniti   prije   svake   svete   mise ili     u     pastoralnom     centru     u     Linzu, Pillweinsstr.     11.,     tijekom     uredovnog vremena ili po dogovoru. Svakog   prvog   petka   u   mjesecu moguće    je    sudjelovati    u    pobožnosti prvih   petaka.   U   19.00   sati   je   sv.   misa,   a prigoda   za   ispovijed   je   od   18.00   sati. Pred     sve     velike     svetkovine     (Božić, Uskrs,         Velika         Gospa)         postoji mogućnost   pristupa   sakramentu   svete ispovijedi.        O        tome        dušebrižnik pravovremeno obavijesti vjernike.

Koji se sakramenti primaju samo jednom u

životu?

Krštenje,     potvrda     i     sveti     red.     Ovi     sakramenti     kršćaninu     utiskuju neizbrisiv   biljeg   (pečat).   Krštenje   i   potvrda   čine   ga   jednom   zauvijek   djetetom Božjim   i   sličnim   (suobličenim)   Kristu.   Svećeničko   ređenje   kršćanina   također obilježava do kraja života.

Potvrda

Prijava za sakrament potvrde Roditelji    koji    žele    da    im    djeca    prime sakrament    svete    potvrde    u    našoj    misiji    i    na hrvatskom   jeziku,   trebaju   prijaviti   svoju   djecu   u mjesecu   rujnu,   s   početkom   školske   i   vjeronaučne godine.   Ako   je      je   dijete   kršteno   izvan   naše   misije, s   vremenom   će   biti   potrebno   dostaviti   potvrdu   o primljenom      krštenju.      Nakon      prijave      počinje priprava    za    sakrament    koja    obuhvaća    redovito pohađanje      nedjeljne      sv.      mise      i      redovito pohađanje   župnog   vjeronauka   za   vrijeme   trajanja školske godine. Slavlje    svete    potvrde:    18.    05.    2019.    u 16:00      sati      u      crkvi      sv.      Stjepana      u      Welsu, Königsederstrasse 20

Bolesničko pomazanje

Prijava     za     sakrament     bolesničkog pomazanja Oni    koji    žele    za    sebe    ili    za    svoje bolesnike     te     starije     osobe     u     obitelji     ili rodbini   sakrament   bolesničkog   pomazanja, mogu    se    telefonski    prijaviti    u    ured    misije (0732)    650    262    kao    i    prilikom    susreta    sa dušebrižnikom    prije    ili    poslije    svete    mise. Jednako     tako     se     može     prijaviti     posjet starijim   i   bolesnim   osobama   u   staračkom domu ili bolnici.

Sveti red

Svećenik   je   onaj   koji   nastavlja   djelo otkupljenja   na   zemlji.   Što   bi   nam   koristila kuća   puna   zlata,   kad   ne   bi   bilo   nikoga   tko bi   nam   otvorio   vrata.   Svećenik   je   ekonom dobroga Boga, upravitelj njegovih dobara. Sv. Ivan Maria Vianney

Ženidba

Prijava za sakrament svete ženidbe Oni     koji     žele     sklopiti     sakrament ženidbe    dužni    su    najprije    pohađati    tečaj priprave   za   kršćanski   brak.   Tečaj   se   u   našoj misiji   održava   dvaput   godišnje:   u   veljači   i rujnu.    Prvi    razgovor    o    sakramentu    se    u pravilu    događa    šest    mjeseci    prije    slavlja sakramenta.    Kod    odabira    termina    slavlja, neka   se   što   je   moguće   prikladnije   odabere vrijeme     da     se     izbjegnu     nesporazumi     s drugim   terminima   u   misiji.   Otprilike   mjesec dana     prije     sklapanja     kršćanskog     braka, neka    se    zaručnici    jave    dušebrižniku    radi ispunjavanja        postupka        za        ženidbu (Trauungsprotokoll).     Pritom     je     potrebno priložiti sljedeće dokumente: • Vjenčani        civilni        list        - Heiratsurkunde ( dovoljna je kopija) • Krsni       list       -       Taufschein (original, ne smije biti stariji od 6 mjeseci) • Slobodni    list    -    Ledigschein (original, ne smije biti stariji od 6 mj.) • Potvrda   o   Tečaju   priprave   za brak (ako je obavljen izvan misije) U    tjednu    prije    slavlja    sakramenta ženidbe   neka   se   zaručnici   jave   vjenčatelju radi      upoznavanja      s      obredom      slavlja sakramenta te svete Ispovijedi. Tečaj priprave za brak: Ponedjeljak, 25. 02. 2019. Utorak, 26. 02. 2019. Srijeda, 27. 02. 2019. Mjesto      održavanja:      vjeronaučna misijska    dvorana    u    Linzu,    Pillweinstrasse 11 Početak     i     trajanje:     od     19:00     do 20:15 sati
Pregled Pregled
  • index
  • o nama
  • Artikel
  • Vjeronauk
  • duhovni impuls
  • Raspored
  • Kontakt
  • djeca i mladi
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Katholische Kroatenseelsorge in Oberösterreich
Čemu vjeronauk ? Morate znati što vjerujete! Morate svoju vjeru tako precizno poznavati kao što IT stručnjak poznaje kompjuter. Morate je razumjeti kao što dobar glazbenik poznaje svoje note. Da, morate u vjeru biti puno dublje ukorijenjeni nego generacija vaših roditelja, kako biste se mogli snažno i odlučno oduprijeti izazovima i napastima ovoga doba. Papa Benedikt XVI. u predgovoru Katekizma za mlade

VJERONAUK U MISIJI LINZ

Školska godina 2018./2019. S   početkom   školske   godine   počinje   i   vjeronaučna   godina zazivom   Duha   Svetoga   tijekom   nedjeljne   svete   mise.   Na   zamolbu   i traženje    roditelja    održava    se    vjeronaučna    priprava    za    slavlja sakramenta    prve    svete    pričesti    i    krizme,    ali    gdje    to    dopuštaju prilike organizira se vjeronauk i za ostale dobi. Linz Petkom u vjeronaučnoj dvorani u Misiji, Pillweinstr. 11 Prvopričesnici od 15.00 do 15.45 Krizmanici (1. grupa) od 16.00 do 16.35 Krizmanici (2. grupa) od 16.40 do 17.15 Krizmanici (3. grupa) od 17:20 do 17:55 Wels Utorkom u prostorijama Hrvatskog doma, Haidestrasse 41 Prvopričesnici od 17.30 do 18.05 Krizmanici (1. grupa) od 18.10 do 18.45 Krizmanici (2. grupa) od 18.50 do 19.25 Krizmanici (3. grupa) od 19:30 do 20:05 Vöcklabruck: Krizmanici - prije nedjeljne svete mise od 16:10 do 16:45

KRIZMA

Svake     dvije     godine     je     slavlje krizme   u   našoj   misiji   za   vjeroučenike sedmih i osmih razreda. Slavlje    svete    krizme    će    biti    18. 05.   2019.   (subota)   u   crkvi   sv.   Stjepana u    Welsu    (Königsederstr.    20)    u    16:00 sati.
Mir i dobro !

PRIČEST

Svake     godine     je     slavlje     prve pričesti   na   hrvatskom   jeziku   u   Linzu   i Welsu      za      djecu      drugog      razreda osnovne škole. U    Linzu    je    slavlje    prve    pričesti 05.   05.   2019.   u   crkvi   sv.   Kvirina   u   11:00 sati. U   Welsu   je   slavlje   prve   pričesti 05.    05.    2019.    u    crkvi    sv.    Stjepana (Lichtenegg) u 13:00 sati.
Početna Početna
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Kontakt Kontakt
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ
Čemu vjeronauk ? Morate znati što vjerujete! Morate svoju vjeru tako precizno poznavati kao što IT stručnjak poznaje kompjuter. Morate je razumjeti kao što dobar glazbenik poznaje svoje note. Da, morate u vjeru biti puno dublje ukorijenjeni nego generacija vaših roditelja, kako biste se mogli snažno i odlučno oduprijeti izazovima i napastima ovoga doba. Papa Benedikt XVI. u predgovoru Katekizma za mlade

VJERONAUK U MISIJI LINZ

Školska godina 2018./2019. S   početkom   školske   godine   počinje   i   vjeronaučna godina    zazivom    Duha    Svetoga    tijekom    nedjeljne    svete mise.     Na     zamolbu     i     traženje     roditelja     održava     se vjeronaučna    priprava    za    slavlja    sakramenta    prve    svete pričesti   i   krizme,   ali   gdje   to   dopuštaju   prilike   organizira   se vjeronauk i za ostale dobi. Linz Petkom   u   vjeronaučnoj   dvorani   u   Misiji,   Pillweinstr. 11 Prvopričesnici od 15.00 do 15.45 Krizmanici (1. grupa) od 16.00 do 16.35 Krizmanici (2. grupa) od 16.40 do 17.15 Krizmanici (3. grupa) od 17:20 do 17:55 Wels Utorkom       u       prostorijama       Hrvatskog       doma, Haidestrasse 41 Prvopričesnici od 17.30 do 18.05 Krizmanici (1. grupa) od 18.10 do 18.45 Krizmanici (2. grupa) od 18.50 do 19.25 Krizmanici (3. grupa) od 19:30 do 20:05 Vöcklabruck: Krizmanici   -   prije   nedjeljne   svete   mise   od   16:10   do 16:45

KRIZMA

Svake     dvije     godine     je     slavlje krizme   u   našoj   misiji   za   vjeroučenike sedmih i osmih razreda. Slavlje    svete    krizme    će    biti    18. 05.   2019.   (subota)   u   crkvi   sv.   Stjepana u    Welsu    (Königsederstr.    20)    u    16:00 sati.
Mir i dobro !

PRIČEST

Svake     godine     je     slavlje     prve pričesti     u     Linzu     i     Welsu     za     djecu drugog razreda osnovne škole. U    Linzu    je    slavlje    prve    pričesti 05.   05.   2019.   u   crkvi   sv.   Kvirina   u   11:00 sati. U   Welsu   je   slavlje   prve   pričesti 05.    05.    2019.    u    crkvi    sv.    Stjepana (Lichtenegg) u 13:00 sati.
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ
Čemu vjeronauk ? Morate znati što vjerujete! Morate svoju vjeru tako precizno poznavati kao što IT stručnjak poznaje kompjuter. Morate je razumjeti kao što dobar glazbenik poznaje svoje note. Da, morate u vjeru biti puno dublje ukorijenjeni nego generacija vaših roditelja, kako biste se mogli snažno i odlučno oduprijeti izazovima i napastima ovoga doba. Papa Benedikt XVI. u predgovoru Katekizma za mlade

VJERONAUK U MISIJI LINZ

Školska godina 2018./2019. S   početkom   školske   godine   počinje   i   vjeronaučna   godina   zazivom   Duha Svetoga   tijekom   nedjeljne   svete   mise.   Na   zamolbu   i   traženje   roditelja   održava se   vjeronaučna   priprava   za   slavlja   sakramenta   prve   svete   pričesti   i   krizme,   ali gdje to dopuštaju prilike organizira se vjeronauk i za ostale dobi. Linz Petkom u vjeronaučnoj dvorani u Misiji, Pillweinstr. 11 Prvopričesnici od 15.00 do 15.45 Krizmanici (1. grupa) od 16.00 do 16.35 Krizmanici (2. grupa) od 16.40 do 17.15 Krizmanici (3. grupa) od 17:20 do 17:55 Wels Utorkom u prostorijama Hrvatskog doma, Haidestrasse 41 Prvopričesnici od 17.30 do 18.05 Krizmanici (1. grupa) od 18.10 do 18.45 Krizmanici (2. grupa) od 18.50 do 19.25 Krizmanici (3. grupa) od 19:30 do 20:05 Vöcklabruck: Krizmanici - prije nedjeljne svete mise od 16:10 do 16:45

KRIZMA

Svake     dvije     godine     je     slavlje     krizme     u     našoj     misiji     za vjeroučenike sedmih i osmih razreda. Slavlje   svete   krizme   će   biti   18.   05.   2019.   (subota)   u   crkvi   sv. Stjepana u Welsu (Königsederstr. 20) u 16:00 sati.

PRIČEST

Svake    godine    je    slavlje    prve    pričesti    na    hrvatskom    jeziku    u Linzu i Welsu za djecu drugog razreda osnovne škole. U   Linzu   je   slavlje   prve   pričesti   05.   05.   2019.   u   crkvi   sv.   Kvirina   u 11:00 sati. U   Welsu   je   slavlje   prve   pričesti   05.   05.   2019.   u   crkvi   sv.   Stjepana (Lichtenegg) u 13:00 sati.
Pregled Pregled
  • index
  • o nama
  • Artikel
  • Vjeronauk
  • duhovni impuls
  • Raspored
  • Kontakt
  • djeca i mladi
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Katholische Kroatenseelsorge in Oberösterreich

Molitva za djecu

O Bože, Stvoritelju i Uzdržavatelju svih ljudi, ti koji ljubiš nevinost i dobrotu, blagoslovi našu djecu, čiju ti čistoću, jednostavnost i dražest prikazujemo i preporučujemo. Uščuvaj u njima dobrotu, podaj im sreću brižljive roditeljske skrbi i požrtvovnosti. Pomozi im da rastu u vjeri i razboritosti, brani ih od svakoga zla duše i tijela. Dragi sveti Anto, zaštitiniče djece! Potkrijepi svojim zagovorom naše molbe te budi blizu nama i našoj djeci. Jačaj ih svojom zaštitom da u srcu sačuvaju nevinost koju su na svetom krštenju primili. Neka rastu i napreduju u strahu Božjem, da budu pravi kršćani u očima Isusovim i da budu pod zaštitom Blažene Djevice Marije i tvojim okriljem. Amen.
Mir i dobro !
Više   nego   možda   ikad   prije   vrijedno   je   da   se   danas   malo   zamislimo   u pitanje,   tko   ima   pravo   na   odgoj   mladeži,   za   koga   se   mladež   odgaja   i   koje   su posljedice   odgoja?...   Zdrav   razum   mora   nas   nužno   dovesti   na   to,   da   po   naravnom redu   pravo   na   odgoj   djeteta   direktno   i   neposredno   imaju   oni,   koji   su   mu   dali   život tj.   roditelji.   To...ne   može   osporiti   ni   činjenica,   da   se   može   naći   takovih   roditelja,   koji se ne brinu za odgoj djece nimalo. Javna vlast može u tom slučaju u interesu općeg dobra prisiliti takve roditelje da vrše svoju dužnost. No time javna vlast još uvijek ne stječe   direktnog   i   neposrednog   prava   na   odgoj   mladeži,   dokle   god   roditelji   mogu vršiti svoju dužnost... Drugo   pitanje   koje   nas   zanima,   jest   pitanje,   za   koga   se   odgajaju   djeca? Dijete   se   ne   odgaja      prvotno   za   majku,   nego   za   Boga.   Dijete   se   ne   odgaja   prvotno za   oca,   nego   za   Boga.   Dijete   se   ne   odgaja   prvotno   za   narod,   nego   za   Boga.   Dijete se ne odgaja prvotno za državu, nego za Boga. Nanosi li se time kakova šteta majci, ocu,   narodu,   državi?   Ni   najmanje,   jer   je   samo   po   sebi   jasno   da   je   mladež   koja   je odgojena   za   Boga   i   po   Božjim   načelima,   samim   tim   najbolje   odgojena   i   za   obitelj, narod i državu...
Treće   pitanje   napokon   jest,   kakve   su   posljedice   odgoja.   Mladenačka   duša,   to   je   uzorana   njiva   spremna   za   sjetvu.   Što posiješ,   to   će   i   niknuti.   Posiješ   li   zlatnu   pšenicu,   niknut   će   zlatna   pšenica.   Posiješ   li   trnje   i   korov,   niknut   će   trnje   i   korov.   Mladež odgojena   bez   Boga   rodit   će   opačinama.   Bit   će   to   gomila   beskarakternih   ljudi,   sebičnjaka,   koji   će   služiti   svakome,   koji   ga   plati.   Bit će to ljudi, koji su nesposobni za žrtve i napore za opće dobro. Teret sebi i okolini u kojoj se kreću, spremni na svaku opačinu. No   i   obratno.   Mladež   odgojena   za   Boga,   bit   će   danas   sutra   ljudi   karakterni,   spremni   na   žrtve   i   izgaranja   za   opće   dobro, očevi i majke vrijednih obitelji, ljudi kreposni i čestiti, Bogu na slavu, bližnjima na veselje, domovini na korist.
Često    se    danas    čuje    kako    se    mladi    teško    nose    sa    zapovijedima    i zabranama.   Stručnjaci   bi   imali   mnogo   toga   za   reći   da   odgovore   zašto   je   tomu tako.   Međutim,   i   laik   bi   mogao   lako   uvidjeti   kako   i   mladi   danas   traže   mjesto   u ovom   svijetu.   I   oni   razumiju   da   mogu   sami   odrediti   svoje   vrijeme,   svoje   radnje   i djela,   a   ne   da   se   više   –   kao   djeca   –   ravnaju   onako   kako   im   roditelji   i   okolina odrede.   Pritom   mladi   često   zaboravljaju   da,   iako   se   ne   moraju   odmah   nazvati zabranama   i   zapovijedima,   i   u   drugim   područjima   života   postoje   neka   pravila!   I ona   nisu   uzaludna!   Često   bi   zajednički   život   bio   kaos,   kada   ih   ne   bi   bilo.   Zamislite samo promet u velikom gradu bez semafora! I   u   Božjim   zapovijedima   ima   zabrana.   Zabranjeno   je   lagati,   krasti,   biti nevjeran.   Te   bismo   zabrane   mogli   razumjeti   kao   ograda   oko   vrta   koja   čuva   ono što    je    dobro    i    plemenito.    Tako    Božje    zapovijedi    čuvaju    ono    što    je    u    nama krjeposno, naše dobre navike i milosne darove koje nam je Bog dao. Ipak,   zamislite   kako   bi   izgledao   vrt   kad   bi   se   vlasnik   samo   brinuo   za ogradu.   Kad   bi   je   svakoga   dana   nadgledao,   stezao   bodljikavu   žicu,   postavljao sigurnosne   uređaje,   a   vrt   potpuno   zanemario.      Upravo   tako   je   i   sa   nama   i   Božjim zapovijedi-
Bl. Alojzije Stepinac o odgoju djece i mladeži
Mladi, zabrane i zapovijedi
ma:   Bog   želi   da   se   ogradimo   od   korova   grijeha,   nemara   i   nerada.   A   onda   unutar   njegovih   zapovijedi   i   s   njegovom pomoću njegujemo molitvu, slavimo sakramente, činimo djela ljubavi i donosimo obilate plodove.
Početna Početna
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Kontakt Kontakt
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ

Molitva za djecu

O Bože, Stvoritelju i Uzdržavatelju svih ljudi, ti koji ljubiš nevinost i dobrotu, blagoslovi našu djecu, čiju ti čistoću, jednostavnost i dražest prikazujemo i preporučujemo. Uščuvaj u njima dobrotu, podaj im sreću brižljive roditeljske skrbi i požrtvovnosti. Pomozi im da rastu u vjeri i razboritosti, brani ih od svakoga zla duše i tijela. Dragi sveti Anto, zaštitiniče djece! Potkrijepi svojim zagovorom naše molbe te budi blizu nama i našoj djeci. Jačaj ih svojom zaštitom da u srcu sačuvaju nevinost koju su na svetom krštenju primili. Neka rastu i napreduju u strahu Božjem, da budu pravi kršćani u očima Isusovim i da budu pod zaštitom Blažene Djevice Marije i tvojim okriljem. Amen.
Mir i dobro !
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ

Molitva za djecu

O Bože, Stvoritelju i Uzdržavatelju svih ljudi, ti koji ljubiš nevinost i dobrotu, blagoslovi našu djecu, čiju ti čistoću, jednostavnost i dražest prikazujemo i preporučujemo. Uščuvaj u njima dobrotu, podaj im sreću brižljive roditeljske skrbi i požrtvovnosti. Pomozi im da rastu u vjeri i razboritosti, brani ih od svakoga zla duše i tijela. Dragi sveti Anto, zaštitiniče djece! Potkrijepi svojim zagovorom naše molbe te budi blizu nama i našoj djeci. Jačaj ih svojom zaštitom da u srcu sačuvaju nevinost koju su na svetom krštenju primili. Neka rastu i napreduju u strahu Božjem, da budu pravi kršćani u očima Isusovim i da budu pod zaštitom Blažene Djevice Marije i tvojim okriljem. Amen.
Pregled Pregled
  • index
  • o nama
  • Artikel
  • Vjeronauk
  • duhovni impuls
  • Raspored
  • Kontakt
  • djeca i mladi
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Katholische Kroatenseelsorge in Oberösterreich
Lk 15, 24
Izgubljen bijaše i nađe se …

Korisno o ispovijedi

Kad    danas    netko    spomene    riječ    ispovijed,    mnogi    se    odmah    sjete    one    nelagodne    situacije    kad drugome   govoriš   o   sebi   ne   baš   lijepe   stvari,   stvari   za   koje   bi   radije   volio   da   ih   nitko   ne   sazna.   A   upravo   to   se događa   u   ispovjedaonici   kada   pokornik   govori   svećeniku   svoje   grijehe.   Napomenimo   da   je   ispovjedaonica možda    još    zadnje    mjesto    gdje    ljudi    svojevoljno    priznaju    svoje    pogreške    i    propuste!    Svećenik    je    samo posrednik, a pravi slušatelj je Bog. Ispovjediti se znači Bogu reći svoje grijehe i propuste i za to moliti oprost. Što najčešće mislimo prije ispovijedi? Bog   već   zna   što   sam   učinio .   Nije   baš   tako   da   će   biti   iznenađen   ili   šokiran.   Prema   tome,   u   povjerenju otvori   svoju   dušu.   Ti   Bogu   nećeš   reći   nešto   što   on   već   ne   zna.   Ali   u   tome   i   leži   tvoja   veličina   kada zrelo    i    odgovorno    priznaš    svoje    grijehe    i    radi    njih    se    kaješ.    Bog    će    nagraditi    tvoju    iskrenost    i poniznost. Ne   sjećam   se   kada   sam   se   zadnji   put   ispovjedio!    Takva   situacija   može   biti   dvojako   korisna.   Prvo,   da   se pokušaš   sjetiti   kada   je   to   moglo   biti.   Ispovjedniku   će   to   biti   od   koristi   kada   čuje   da   si   se   davno ispovjedio   pa   će   ti   pomoći.   A   druga   strana   tvoga   zaborava   može   se   ispraviti   molitvom:   Bože,   ne   daj da   mi   se   više   ikad   dogodi   da   stanem   pred   ispovjedaonicu,   a   da   ne   znam   kada   sam   to   zadnji   puta učinio. Ne   znam   pravo   ni   što   bih   rekao!    To   se   događa   onima   koji   na   brzinu   donesu   odluku   da   će   se   ispovjediti. Ali   događa   se   i   onima   koji   ne   znaju   što   je   to   ispit   savjesti.   Savjest   je   Božji   glas   u   nama   koji   nas   pita što   smo   zloga   učinili   i   dobroga   propustili.   U   tom   se   ispitu   treba   voditi   prema   Deset   zapovjedi   Božjih, Sedam   glavnih   grijeha   ili   Pet   crkvenih   zapovijedi.   Kad   se   kao   u   nekom   ogledalu   nađem   kriv   pred nekom   od   ovih   zapovijedi,   onda   sam   ju   prekoračio   pa   ću   to   ispovjediti.   Neki   se   u   ispitu   savjesti   više vode   vlastitim   prosudbama.   Međutim,   osjećaj   za   grijeh   varira   od   osobe   do   osobe,   već   prema   tome je   li   savjest   odgojena   strogo   ili   popustljivo.   Zato   nam   se   svima   ogledati   u   isto   ogledalo,   a   to   su   Deset zapovijedi   Božjih!   Onda   se   neće   događati   da   se   o   istim   grijesima   čuju   tako   oprečne   procjene   o   tome je li to grijeh ili nije. Što   ako   me   se   se   svećenik   sjeti?    Neki   doživljavaju   nelagodu   prigodom   susreta   sa   svojim   ispovjednikom. Ovdje    može    poslužiti    divan    primjer    pape    Franje,    kad    je    na    oči    televizijskih    kamera,    na    putu    k ispovjedaonici    najprije    kleknuo    pred    ispovjednika,    ispovjedio    svoje    grijehe    pa    onda    išao    druge ispovjedati.   I   papa   se   ispovjeda!   I   biskup   se   ispovjeda!   I   tvoj   ispovjednik   se   ispovjeda!   Prema   tome, rasti i ti u povjerenju i sjeti se da je i tvoj ispovjednik samo čovjek kojemu Bog oprašta grijehe. Što   ako   me   netko   vidi   pa   će   znati   da   sam   nešto   loše   učinio?    Kad   stojiš   pred   ispovjedaonicom,      sjeti   se   da si   ti   taj   koji   si   u   prednosti!   Zato   jer   stojiš   pred   mjestom   koje   svjedoči   o   tvom   karakteru,   tvojoj iskrenosti   i   poniznosti,   a   nadasve   tvojoj   želi   da   budeš   dobar   čovjek   i   vjernik.   Oni   koji   te   gledaju,   a     neki   možda   i   krivim   okom,   nemaju   tvoje   hrabosti!   Ti   zato   budi   na   sebe   ponosan   kad   stojiš   pred ispovjedaonicom! Zar   ne   bih   mogao   sâm   reći   Bogu   ono   što   sam   sagriješio?    Ovo   je   omiljena   misao   među   mladima   pa   se često   pitaju   zašto   ne   bismo   najradije   ušli   u   tihi,   meditativni   crkveni   prostor   i   ondje   sami   u   sebi   izrekli Bogu    svoje    grijehe    i    za    njih    se    pokajali.    I    to    je    lijepo,    i    to    je    pohvalno.    Međutim,    tu    nema sakramentalnog   oproštenja.   Krist   je   baš   zato   ustanovio   sakrament   ispovijedi   da   nam   dade   siguran put oproštenja i spasa. Ako   dugo   ostanem   u   ispovjedaonici,   ljudi   će   misliti   da   sam   puno   toga   sagriješio!    Treba   imati   na   umu   da   je ispovjedaonica   mjesto   potpunog   povjerenja.   Ispovjednik   je   toga   svjestan   kada   mu   pokornik   postavi kakvo   pitanje   i   zna   da   je   to   vjerojatno   jedino   mjesto   gdje   se   netko   usudio   postaviti   svoje   pitanje. Prema   tome,   gledat   će   da   polako   i   stručno   rasvijetli   određenu   dilemu,   imajući   na   umu   i   to   da   možda više   nikad   tu   osobu   neće   vidjeti.   Ispovijed   zato   nekad   duže   traje   jer   si   je   ispovjednik   uzeo   više vremena za pouku, a ne zato jer pokornik ima puno grijeha. Smije   li   svećenik   pričati   o   ispovijedi?    Ispovijed   je   mjesto   potpunog   povjerenja.   Svećenik   ne   smije   izigrati to   povjerenje.   Čak   ni   bezbožni   zakoni   totalitarnih   režima,   koji   su   ispovjednicima   prijetili   i   kažnjavali smrću   i   torturama,   nisu   uspjeli   pokolebati   tu   svijest   kod   ispovjednika.   Najpoznatiji   primjer   čuvanja ispovjedne   tajne   je   sveti   Ivan   Nepomuk.   On   je   bio   ispovjednik   kraljice   na   češkom   dvoru.   Kad   je   kralj htio   doznati   što   je   kraljica   ispovjedila,   sv.   Ivan   mu   je   to   odbio   reći.   Nije   popustio   ni   pod   prijetnjom smrti   pa   je   mučenički   dao   svoj   život   za   ljubav   prema   Bogu   i   sakramentu   Crkve.   Kad   je   1729.   godine proglašem   svetim,   u   bečkoj   crkvi   sv.   Petra   podignut   je   oltar   njemu   u   čast.   Pozlaćeni   duboki   reljef prikazuje   njegovo   mučeništvo   na   rijeci   Vltavi.   Padajući   s   mosta   anđeo   mu   pruža   palmu   mučeništva, a   na   površini   vode   pliva   pet   zvijezda,   svaka   za   po   jedno   slovo   latinske   riječi:   TACUI,   a   znači   -   šutio sam!
· · · · · · · · Mir i dobro !
Lk 15, 24
… i ja te odrješujem …

Nešto o kajanju

Svima   nam   je   poznato   kajanje   pri   sakramentu   ispovijedi.   Odmah   nakon   molitve   Anđelu   čuvaru   i Očenaša,   to   je   za   mnoge   bila   prva   molitva   koju   su   morali   naučiti   napamet.   Spomenimo   usputno   da   čak postoje   dvije   verzije   kajanja.   Jedna   je   više   prikadna   za   dječju   dob,   a   glasi:   Bože,   dobri   Oče,   žao   mi   je   za   sve   zlo što   ga   učinih   i   dobro   koje   propustih.   Iskreno   ću   se   truditi   da   budem   bolji.   Pomozi   mi   da   živim   u   tvome   svjetlu   i radosti .   Druga   je   za   nešto   starije   u   vjeri:   Kajem   se   od   svega   srca   što   uvrijedih   Boga,   najveće   i   najmilije   dobro. Mrzim   sve   svoje   grijehe   i   čvrsto   odlučujem   da   ću   se   popraviti   i   da   neću   više   griješiti.    Neki   onu   dječju   verziju zadrže   za   čitav   život   pa   ni   ne   dođu   do   izazova   s   kojim   se   zreliji   vjernici   susreću   kad   izgovaraju   odraslu   verziju kajanja.   Naime,   nekima   se   posljednje   riječi   -   i   da   neću   više   griješiti   -   čine   prestrogima,   prezahtjevnima   i zapravo   nemogućima,   pa   onda   ublažavaju   vlastitim   formulacijama,   kao   npr.   da   ću   pokušati   više   ne   griješiti   i sl. O   čemu   se   tu   zapravo   radi?   Molitva   kajanja   je   kajanje,   ono   nije   obećanje   u   onom   našem   svakidašnjem smislu   riječi.   Kad   bi   se   radilo   o   obećanju   kako   mi   to   mislimo,   ono   bi   zapravo   bilo   neostvarivo.   Tko   to   od   ljudi može   obećati   da   više   neće   griješiti?   Kad   bi   nešto   takvo   doista   bilo   moguće,   neke   bismo   stvari   ispovjedili samo   jednom   u   životu.   Ali   bismo   li   tada   više   bili   ljudi?   Zato   Crkva   od   nas   u   sakramentu   ispovijedi   ne   traži jedno   takvo   obećanje.   Jeste   li   zapravo   primjetili   da   ispovjednik   nikad   ne   kaže:   a   sad   obećaj   da   više   nećeš griješiti,   nego   samo   kaže:   a   sad   se   pokaj!   U   ispovijedi   se   u   prvom   redu   traži   kajanje   -   iskreno   i   potpuno   -   a logično   je   da   ono   završi   obećanjem   i   željom   da   se   više   ne   griješi.   U   toj   -   ljudskom   biću   vlastitoj   -   nemoći   da   se izvrši   obećanje,   leži   i   naša   nova   šansa   i   naš   spas   jer   Bog   će   opet   i   opet   raširiti   svoje   ruke   da   primi   raskajanog   i poniznog grešnika, a mi ćemo opet i opet dobiti šansu za novi početak puni milosti i Božje snage.
Početna Početna
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Kontakt Kontakt
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ
Lk 15, 24
Izgubljen bijaše i nađe se …

Korisno o ispovijedi

Kad    danas    netko    spomene    riječ    ispovijed,    mnogi    se    odmah    sjete    one nelagodne   situacije   kad   drugome   govoriš   o   sebi   ne   baš   lijepe   stvari,   stvari   za   koje   bi radije   volio   da   ih   nitko   ne   sazna.   A   upravo   to   se   događa   u   ispovjedaonici   kada pokornik   govori   svećeniku   svoje   grijehe.   Napomenimo   da   je   ispovjedaonica   možda još   zadnje   mjesto   gdje   ljudi   svojevoljno   priznaju   svoje   pogreške   i   propuste!   Svećenik je   samo   posrednik,   a   pravi   slušatelj   je   Bog.   Ispovjediti   se   znači   Bogu   reći   svoje grijehe i propuste i za to moliti oprost. Što najčešće mislimo prije ispovijedi? Bog   već   zna   što   sam   učinio .   Nije   baš   tako   da   će   biti   iznenađen   ili   šokiran. Prema   tome,   u   povjerenju   otvori   svoju   dušu.   Ti   Bogu   nećeš   reći   nešto   što on   već   ne   zna.   Ali   u   tome   i   leži   tvoja   veličina   kada   zrelo   i   odgovorno   priznaš svoje    grijehe    i    radi    njih    se    kaješ.    Bog    će    nagraditi    tvoju    iskrenost    i poniznost. Ne    sjećam    se    kada    sam    se    zadnji    put    ispovjedio!     Takva    situacija    može    biti dvojako    korisna.    Prvo,    da    se    pokušaš    sjetiti    kada    je    to    moglo    biti. Ispovjedniku   će   to   biti   od   koristi   kada   čuje   da   si   se   davno   ispovjedio   pa   će   ti pomoći.   A   druga   strana   tvoga   zaborava   može   se   ispraviti   molitvom:   Bože, ne   daj   da   mi   se   više   ikad   dogodi   da   stanem   pred   ispovjedaonicu,   a   da   ne znam kada sam to zadnji puta učinio. Ne   znam   pravo   ni   što   bih   rekao!    To   se   događa   onima   koji   na   brzinu   donesu odluku   da   će   se   ispovjediti.   Ali   događa   se   i   onima   koji   ne   znaju   što   je   to   ispit savjesti.   Savjest   je   Božji   glas   u   nama   koji   nas   pita   što   smo   zloga   učinili   i dobroga   propustili.   U   tom   se   ispitu   treba   voditi   prema   Deset   zapovjedi Božjih,    Sedam    glavnih    grijeha    ili    Pet    crkvenih    zapovijedi.    Kad    se    kao    u nekom   ogledalu   nađem   kriv   pred   nekom   od   ovih   zapovijedi,   onda   sam   ju prekoračio   pa   ću   to   ispovjediti.   Neki   se   u   ispitu   savjesti   više   vode   vlastitim prosudbama.   Međutim,   osjećaj   za   grijeh   varira   od   osobe   do   osobe,   već prema   tome   je   li   savjest   odgojena   strogo   ili   popustljivo.   Zato   nam   se   svima ogledati   u   isto   ogledalo,   a   to   su   Deset   zapovijedi   Božjih!   Onda   se   neće događati   da   se   o   istim   grijesima   čuju   tako   oprečne   procjene   o   tome   je   li   to grijeh ili nije. Što   ako   me   se   se   svećenik   sjeti?    Neki   doživljavaju   nelagodu   prigodom   susreta sa   svojim   ispovjednikom.   Ovdje   može   poslužiti   divan   primjer   pape   Franje, kad   je   na   oči   televizijskih   kamera,   na   putu   k   ispovjedaonici   najprije   kleknuo pred   ispovjednika,   ispovjedio   svoje   grijehe   pa   onda   išao   druge   ispovjedati.   I papa   se   ispovjeda!   I   biskup   se   ispovjeda!   I   tvoj   ispovjednik   se   ispovjeda! Prema   tome,   rasti   i   ti   u   povjerenju   i   sjeti   se   da   je   i   tvoj   ispovjednik   samo čovjek kojemu Bog oprašta grijehe. Što   ako   me   netko   vidi   pa   će   znati   da   sam   nešto   loše   učinio?    Kad   stojiš   pred ispovjedaonicom,      sjeti   se   da   si   ti   taj   koji   si   u   prednosti!   Zato   jer   stojiš   pred mjestom   koje   svjedoči   o   tvom   karakteru,   tvojoj   iskrenosti   i   poniznosti,   a nadasve   tvojoj   želi   da   budeš   dobar   čovjek   i   vjernik.   Oni   koji   te   gledaju,   a     neki   možda   i   krivim   okom,   nemaju   tvoje   hrabosti!   Ti   zato   budi   na   sebe ponosan kad stojiš pred ispovjedaonicom! Zar   ne   bih   mogao   sâm   reći   Bogu   ono   što   sam   sagriješio?    Ovo   je   omiljena   misao među    mladima    pa    se    često    pitaju    zašto    ne    bismo    najradije    ušli    u    tihi, meditativni   crkveni   prostor   i   ondje   sami   u   sebi   izrekli   Bogu   svoje   grijehe   i   za njih    se    pokajali.    I    to    je    lijepo,    i    to    je    pohvalno.    Međutim,    tu    nema sakramentalnog     oproštenja.     Krist     je     baš     zato     ustanovio     sakrament ispovijedi da nam dade siguran put oproštenja i spasa. Ako   dugo   ostanem   u   ispovjedaonici,   ljudi   će   misliti   da   sam   puno   toga   sagriješio!   Treba    imati    na    umu    da    je    ispovjedaonica    mjesto    potpunog    povjerenja. Ispovjednik   je   toga   svjestan   kada   mu   pokornik   postavi   kakvo   pitanje   i   zna da    je    to    vjerojatno    jedino    mjesto    gdje    se    netko    usudio    postaviti    svoje pitanje.    Prema    tome,    gledat    će    da    polako    i    stručno    rasvijetli    određenu dilemu,   imajući   na   umu   i   to   da   možda   više   nikad   tu   osobu   neće   vidjeti. Ispovijed   zato   nekad   duže   traje   jer   si   je   ispovjednik   uzeo   više   vremena   za pouku, a ne zato jer pokornik ima puno grijeha. Smije   li   svećenik   pričati   o   ispovijedi?    Ispovijed   je   mjesto   potpunog   povjerenja. Svećenik   ne   smije   izigrati   to   povjerenje.   Čak   ni   bezbožni   zakoni   totalitarnih režima,   koji   su   ispovjednicima   prijetili   i   kažnjavali   smrću   i   torturama,   nisu uspjeli   pokolebati   tu   svijest   kod   ispovjednika.   Najpoznatiji   primjer   čuvanja ispovjedne   tajne   je   sveti   Ivan   Nepomuk.   On   je   bio   ispovjednik   kraljice   na češkom   dvoru.   Kad   je   kralj   htio   doznati   što   je   kraljica   ispovjedila,   sv.   Ivan mu   je   to   odbio   reći.   Nije   popustio   ni   pod   prijetnjom   smrti   pa   je   mučenički dao   svoj   život   za   ljubav   prema   Bogu   i   sakramentu   Crkve.   Kad   je   1729. godine   proglašem   svetim,   u   bečkoj   crkvi   sv.   Petra   podignut   je   oltar   njemu   u čast.   Pozlaćeni   duboki   reljef   prikazuje   njegovo   mučeništvo   na   rijeci   Vltavi. Padajući   s   mosta   anđeo   mu   pruža   palmu   mučeništva,   a   na   površini   vode pliva   pet   zvijezda,   svaka   za   po   jedno   slovo   latinske   riječi:   TACUI,   a   znači   - šutio sam!
· · · · · · · · Mir i dobro !
Lk 15, 24
… i ja te odrješujem …

Nešto o kajanju

Svima   nam   je   poznato   kajanje   pri   sakramentu   ispovijedi.   Odmah   nakon   molitve   Anđelu čuvaru   i   Očenaša,   to   je   za   mnoge   bila   prva   molitva   koju   su   morali   naučiti   napamet.   Spomenimo usputno   da   čak   postoje   dvije   verzije   kajanja.   Jedna   je   više   prikadna   za   dječju   dob,   a   glasi:   Bože, dobri   Oče,   žao   mi   je   za   sve   zlo   što   ga   učinih   i   dobro   koje   propustih.   Iskreno   ću   se   truditi   da   budem bolji.   Pomozi   mi   da   živim   u   tvome   svjetlu   i   radosti .   Druga   je   za   nešto   starije   u   vjeri:   Kajem   se   od   svega srca   što   uvrijedih   Boga,   najveće   i   najmilije   dobro.   Mrzim   sve   svoje   grijehe   i   čvrsto   odlučujem   da   ću se   popraviti   i   da   neću   više   griješiti.    Neki   onu   dječju   verziju   zadrže   za   čitav   život   pa   ni   ne   dođu   do izazova   s   kojim   se   zreliji   vjernici   susreću   kad   izgovaraju   odraslu   verziju   kajanja.   Naime,   nekima   se posljednje   riječi   -   i   da   neću   više   griješiti   -   čine   prestrogima,   prezahtjevnima   i   zapravo   nemogućima, pa onda ublažavaju vlastitim formulacijama, kao npr. da ću pokušati više ne griješiti i sl. O   čemu   se   tu   zapravo   radi?   Molitva   kajanja   je   kajanje,   ono   nije   obećanje   u   onom   našem svakidašnjem   smislu   riječi.   Kad   bi   se   radilo   o   obećanju   kako   mi   to   mislimo,   ono   bi   zapravo   bilo neostvarivo.   Tko   to   od   ljudi   može   obećati   da   više   neće   griješiti?   Kad   bi   nešto   takvo   doista   bilo moguće,   neke   bismo   stvari   ispovjedili   samo   jednom   u   životu.   Ali   bismo   li   tada   više   bili   ljudi?   Zato Crkva   od   nas   u   sakramentu   ispovijedi   ne   traži   jedno   takvo   obećanje.   Jeste   li   zapravo   primjetili   da ispovjednik   nikad   ne   kaže:   a   sad   obećaj   da   više   nećeš   griješiti,   nego   samo   kaže:   a   sad   se   pokaj!   U ispovijedi   se   u   prvom   redu   traži   kajanje   -   iskreno   i   potpuno   -   a   logično   je   da   ono   završi   obećanjem   i željom   da   se   više   ne   griješi.   U   toj   -   ljudskom   biću   vlastitoj   -   nemoći   da   se   izvrši   obećanje,   leži   i   naša nova   šansa   i   naš   spas   jer   Bog   će   opet   i   opet   raširiti   svoje   ruke   da   primi   raskajanog   i   poniznog grešnika, a mi ćemo opet i opet dobiti šansu za novi početak puni milosti i Božje snage.
O nama O nama
Sakramenti Sakramenti
Vjeronauk Vjeronauk
Djeca i mladi Djeca i mladi
Duhovni impuls Duhovni impuls
Raspored bogoslužja Raspored bogoslužja
Hrvatska katolička misija u Gornjoj Austriji Kath. Kroatenseelsorge OÖ
Lk 15, 24
Izgubljen bijaše i nađe se …

Korisno o ispovijedi

Kad   danas   netko   spomene   riječ   ispovijed,   mnogi   se   odmah   sjete one    nelagodne    situacije    kad    drugome    govoriš    o    sebi    ne    baš    lijepe stvari,   stvari   za   koje   bi   radije   volio   da   ih   nitko   ne   sazna.   A   upravo   to   se događa   u   ispovjedaonici   kada   pokornik   govori   svećeniku   svoje   grijehe. Napomenimo   da   je   ispovjedaonica   možda   još   zadnje   mjesto   gdje   ljudi svojevoljno    priznaju    svoje    pogreške    i    propuste!    Svećenik    je    samo posrednik,   a   pravi   slušatelj   je   Bog.   Ispovjediti   se   znači   Bogu   reći   svoje grijehe i propuste i za to moliti oprost. Što najčešće mislimo prije ispovijedi? Bog   već   zna   što   sam   učinio .   Nije   baš   tako   da   će   biti   iznenađen   ili šokiran.   Prema   tome,   u   povjerenju   otvori   svoju   dušu.   Ti   Bogu nećeš    reći    nešto    što    on    već    ne    zna.    Ali    u    tome    i    leži    tvoja veličina   kada   zrelo   i   odgovorno   priznaš   svoje   grijehe   i   radi   njih se kaješ. Bog će nagraditi tvoju iskrenost i poniznost. Ne   sjećam   se   kada   sam   se   zadnji   put   ispovjedio!    Takva   situacija može   biti   dvojako   korisna.   Prvo,   da   se  <